ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

        Του πρεσβυτέρου Πέτρου Γιατρά

Αγαπητοί αδελφοί, σήμερα γιορτάσαμε και μεις μαζί με το πλήθος των Εβραίων, την είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα, θριαμβευτικά. Ψάλαμε και μεις το Ωσαννά μαζί με τα παιδιά των Ιουδαίων, τον επινίκιο ύμνο όπως τον λέμε, στη Θεία Λειτουργία. 

Οι Ιουδαίοι όμως, σε όλο αυτό το μεγάλο γεγονός, έβλεπαν και ανέμεναν κάτι το μεγαλειώδες, κάτι το φοβερό, κάτι το θαυμαστό, κατά τα δικά τους όμως δεδομένα. Αντίθετα, για εμάς που υμνήσαμε τον Χριστό με το Ωσαννά –όπως είπαμε- που στολίσαμε τον ναό μας με φοίνικες, που πήραμε βάγια για ευλογία, η Αγία μας Εκκλησία, θέτει σε άλλη βάση το όντως μεγάλο αυτό γεγονός και μας παρουσιάζει τον βίο του αγίου Ιωσήφ του Παγκάλου.

Για τον άγιο Ιωσήφ τον Πάγκαλο, τον πάνυ καλόν δηλαδή, ίσως γνωρίζουμε λίγα πράγματα και πάλι όμως τα πιο επιφανειακά, όπως το ότι εξήγησε στο Φαραώ της Αιγύπτου το όνειρο με τις επτά παχιές και τις επτά ισχνές αγελάδες.

Ας δούμε, όμως, σήμερα, για ποιο λόγο πραγματικά η Εκκλησία μας προβάλει τον άγιο Ιωσήφ αμέσως μετά την είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, η οποία είσοδος δεν γίνεται για να εκπληρωθούν οι απελευθερωτικοί πόθοι των Εβραίων από τους Ρωμαίους όπως οι ίδιοι πίστευαν ότι θα έκανε ο Μεσσίας, αλλά γίνεται με σκοπό να απελευθερωθεί ολόκληρο το ανθρώπινο γένος από την δουλεία του διαβόλου και να επέλθει η καταλλαγή μεταξύ Θεού και ανθρώπου, θέτοντας έτσι τις βάσεις για να επανέλθει ο άνθρωπος στην προ της πτώσεως κατάσταση.

Ο Ιωσήφ, ήταν γιός του Πατριάρχη Ιακώβ και της Ραχήλ και μαζί με τον αδερφό του τον Βενιαμίν ήταν οι πιο αγαπητοί γιοί του. Η Ραχήλ γέννησε τον Ιωσήφ στη Βηθλεέμ, στο ίδιο μέρος δηλαδή που η Παναγία, γέννησε τον Χριστό. Αργότερα, όταν μεγάλωσε ο Ιωσήφ, η μητέρα του, του έφτιαξε έναν άραφο χιτώνα, ακριβώς όπως έκανε πάλι η Παναγία με τον Χριστό. Βλέπουμε, λοιπόν, αδελφοί μου με μια πρώτη ματιά, ότι ο Ιωσήφ, έχει κάποια κοινά γνωρίσματα με τον Χριστό.

Συνεχίζοντας, διαβάζουμε στην Αγία Γραφή ότι ο Ιωσήφ καλείται ‘υιός αγαπητός’, μα και ο Χριστός κατά τη Βάπτισή του στον Ιορδάνη ποταμό, από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, καλείται από τον Θεό Πατέρα Υιός Αγαπητός με κεφαλαία τα γράμματα. Όλα αυτά τα δώρα και οι όμορφοι και επαινετικοί χαρακτηρισμοί που δίνονται και αποδίδονται στον Ιωσήφ, προκαλούν τον φθόνο των μεγαλύτερων αδελφών του. Κάποτε, ο ηλικιωμένος πατριάρχης Ιακώβ, στέλνει τον Ιωσήφ να πάει φαγητό στα αδέρφια του που είναι σκόρπια στους αγρούς και εργάζονται. Αυτοί καθώς τον αντικρίζουν από μακριά, σκέφτονται να τον θανατώσουν, όμως για να μην βάψουν τα χέρια τους με αίμα, τον πετάνε σε ένα βαθύ πηγάδι, το οποίο μας πληροφορεί η Γραφή ήταν κΕνό και κΑΙνό, δηλαδή άδειο και καινούριο. Και αυτό το γεγονός της ζωής του Ιωσήφ, ταιριάζει με τη ζωή του Χριστού, ο Κύριος στέλλεται από τον Θεό Πατέρα στον κόσμο για τη σωτηρία μας, αλλά εμείς τον φθονήσαμε και σχεδιάσαμε τον θάνατό Του επί του Σταυρού. Και αφού τον σκοτώσαμε, τον θάψαμε σε μνημείο άδειο και καινούριο. 

Και τα αδέρφια του Ιωσήφ, αφού τον έριξαν στο πηγάδι, είπαν να ωφεληθούν κιόλας. Πως; Με το να τον πουλήσουν σε ένα διερχόμενο καραβάνι. Και ποιος αδελφός σκέφτηκε αυτή την ιδέα; Ο Ιούδας. Όπως ακριβώς ένας άλλος Ιούδας, πολλά χρόνια αργότερα πούλησε τον Χριστό για τριάντα αργύρια.

Παρατηρούμε όμως το εξής. Ο Ιωσήφ δεν αντιδρά καθόλου εναντίον των αδερφών του ό,τι και αν του κάνουν, αλλά σιωπηλά και ταπεινά, δέχεται τα πάντα, όπως ο Χριστός σαν πρόβατο θα οδηγηθεί στη σφαγή και θα συμπεριφέρεται ως αμνός άφωνος.

Το καραβάνι στο οποίο πουλήθηκε ο Ιωσήφ από τα αδέλφια του, τον πουλάει στον Πετεφρή έναν αιγύπτιο αξιωματούχο. Όπως γνωρίζουμε, ο Πετεφρής κάνει τον Ιωσήφ κύριο του οίκου του εξ αιτίας των αρετών του, όμως πειρασμός βρίσκει τον Ιωσήφ, όταν η γυναίκα του αιγυπτίου τον πειράζει να κοιμηθούν μαζί. Αρνούμενος ο Ιωσήφ, βρίσκεται στη φυλακή όπου κάθεται τρία χρόνια, όπως ο Χριστός κατεβαίνει στον Άδη τρεις μέρες.

Και καλεί ο Φαραώ τον Ιωσήφ, ως άνθρωπο του Θεού να του εξηγήσει το όνειρο με τις αγελάδες, μα πριν τον φέρουν ενώπιόν του, διατάζει –λόγω του ότι ήταν στη φυλακή- να τον πλύνουν με σμύρνα και αλόη, όπως είχαν ετοιμάσει οι μυροφόρες να κάνουν στο Χριστό.

Μετά από λ;iγο καιρό, έρχονται τα αδέρφια του Ιωσήφ στην Αίγυπτο για να ζητήσουν τροφή. Κύριος της Αιγύπτου, μετά τον Φαραώ, είχε γίνει ο Ιωσήφ. Οι αδερφοί του δεν τον αναγνωρίζουν, αφενός μεν γιατί είχαν περάσει τα χρόνια και τον είχαν για νεκρό, αφ΄ετέρου ο Ιωσήφ ήταν ενδεδυμένος με τα διάσημα του Φαραώ, ως αντιβασιλέας που ήταν. Όταν, λοιπόν, συναντήθηκαν, ο Ιωσήφ τους κάνει το τραπέζι και τους αποκαλύπτεται, αφού πρώτα δώσει στον Βενιαμίν ένα χρυσό ποτήρι με κρασί. Είναι ακριβώς το ίδιο ποτήριο, το Άγιο Ποτήριο δια του οποίου ο Χριστός γνωρίζεται και αποκαλύπτεται σε εμάς και εμείς τον γευόμαστε και τον ψηλαφούμε.

Βλέπουμε, λοιπόν, χριστιανοί μου, ότι ο βίος όλος του Ιησήφ του Παγκάλου, είναι μια πρωτύπωση της ζωής του Χριστού μας στην Παλαιά Διαθήκη, που ξεκινάει από την γέννηση και καταλήγει στο πάθος και σε αυτή την Ανάσταση! Έτσι η Εκκλησία, αποκαλύπτει σε εμάς τους Χριστιανούς, ποιο είναι το πραγματικό νόημα της εισόδου του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα και μας πληροφορεί λεπτομερώς για το τι θα επακολουθήσει και σε τι θα ωφελήσουν όλα αυτά τα Θεία και Φριχτά γεγονότα το ανθρώπινο γένος.

 Έτσι, λοιπόν και εμείς, ακούοντας και βιώνοντας αυτά τα Θεία Πάθη, να ευχόμαστε και να προσευχόμαστε να μας αξιώσει ο Κύριος Ιησούς να έχουμε καρπούς πνευματικούς και να μη καταντήσουμε σαν την άκαρπη και ξηρανθήσα συκή. ΑΜΗΝ!