Η άκαρπη συκιά

 Του πρεσβυτέρου Πέτρου Γιατρά 

 

   Αγαπητοί μου αδελφοί, μόλις δυό μέρες πριν, εορτάσαμε το μεγάλο γεγονός της αναστάσεως του Λαζάρου και χθες το πρωί, την λαμπρή και πανηγυρική είσοδο του Χριστού μας στα Ιεροσόλυμα. Τα δύο αυτά γεγονότα, αν τα δούμε καλύτερα, θα καταλάβουμε πως έχουν δύο κοινά χαρακτηριστικά. Ας τα θυμηθούμε, όμως, πρώτα. Στο μεν πρώτο, ο Χριστός επιτελεί το θαύμα της ανάστασης του φίλου του Λαζάρου, μπροστά σε πλήθος κόσμου. Αυτόπτες μάρτυρες, θα λέγαμε, ήταν οι αδερφές και άλλοι συγγενείς του Λαζάρου, διάφοροι πολίτες της Βιθυνίας, καθώς και μια ομάδα Φαρισαίων, οι οποίοι παρακολουθούσαν τις εκεί κινήσεις του Χριστού. Είδαμε, λοιπόν, ότι με την παράκληση των αδελφών του Λαζάρου, ο Κύριός μας, επιτελεί το θαύμα αυτό και όλοι χαίρονται και ευφραίνονται, δοξολογώντας τον Θεό και ευχαριστώντας τον Χριστό, πλην βεβαίως των Φαρισαίων.

     Στο δεύτερο γεγονός της εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, είδαμε πλήθος πολύ να προ'υ'παντεί τον Κύριο, μετά βα'ί'ων και κλάδων, και να τον επεφημεί με το ''Ωσσανά''. Και αυτό γιατί όπως μαρτυρεί και η ευαγγελική περικοπή ''Εμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ’ αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν.

διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον.'' Ο κόσμος, δηλαδή, από περιέργεια ήλθε να δει τον Χριστό, να δει ποιος είναι αυτός που ανέστησε εκ του μνημείου τον Λάζαρο.

     Ποιά, λοιπόν, είναι τα κοινά σημεία; Και τα δύο συμβάντα, επιτελούνται μπροστά σε πλήθος κόσμου και στις δύο περιπτώσεις, το πλήθος αυτό, δεν κατανοεί το ποιος είναι ο Χριστός.

     Βλέπουμε, αδελφοί μου, ότι ο Χριστός μας δεν δίδαξε και δεν έπραξε τίποτα εν κρυπτώ και παρά το ότι κανένα από τα θαύματα που επετέλεσε, δεν τα έκανε κανένας προφήτης πριν από Αυτόν, εντούτοις οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν ποιος ήταν. Ακόμα και οι μαθητές, που τον ζούσαν καθημερινά επί τρία έτη, ακόμα και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ακόμα και αυτή η Παναγία, δεν κατενόησαν ποιος πραγματικά ήταν ο Χριστός.

     Και φτάνουμε στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, σύμφωνα με την οποία και αυτή τη φορά οι μαθητές, όπως και πολλοί από εμάς, δεν καταλαβαίνουμε για πιο λόγο ο Χριστός καταριέται τη συκιά. Βαδίζοντας σε κάποια οδό πλάι σε συστοιχίες καρποφόρων δένδρων φοινίκων, καρυών και συκιών πείνασε και πλησίασε σε κάποια συκιά για να συλλέξει ορισμένους καρπούς. Όμως το συγκεκριμένο δένδρο, ενώ είχε πλούσιο φύλλωμα, δεν είχε καρπούς. Τότε ο Ιησούς είπε σε αυτή: «Μηκέτι εκ σου καρπός γένηται εις τον αιώνα΄ και εξηράνθη παραχρήμα η συκή» (Ματθ.21:19).

     Πολλοί, ξέρετε, παρεξηγούν την ενέργεια αυτή του Χριστού, λέγοντας, μα καλά ο Ιησούς, ως Παντογνώστης δεν ήξερε εξ’ αρχής ότι δεν ήταν εποχή σύκων; Και γιατί την ξέρανε, αφού δεν ήταν εποχή σύκων; Τι έφταιγε η συκιά;

     Χριστιανοί μου, ο Κύριός μας, δεν έγινε και δεν γίνεται κατανοητός από κανέναν μας έτσι εύκολα, γιατί δεν επιδεικνύεται, δεν είναι αλαζόνας, δεν επιβάλεται σε κανέναν, δεν είναι δυνάστης. Αντιθέτως, δίδαξε και έπραξε τα ακριβώς αντίθετα. Την ταπείνωση, την αφάνεια, την απλότητα της καρδιάς. Μόνο όσοι αποκτήσουν αυτά τα χαρακτηριστικά, κατανοούν ποιος έιναι ο Χριστός. Και αυτοί είνια οι άγιοί μας. Ας εξηγήσουμε, όμως, επιγραμματικά τη σημερινή ευαγγελική περικοπή.

     Ο Χριστός χρησιμοποίησε την άκαρπη συκιά, ως συμβολισμό του Ισραηλιτικού λαού της εποχής του. Γιατί οι Ισραηλίτες, ενώ όφειλαν να έχουν καρπούς πίστης, είχαν μόνο «φύλλα», δηλαδή μόνο φαινόμενο καρπών, και όχι αληθινούς καρπούς. Όπως η συκιά με τα φύλλα της ξεγελούσε, ότι δήθεν είχε και καρπό, έτσι και ο λαός Ισραήλ, με τα λόγια ξεγελούσε, όμως τα έργα τους ήταν μακριά από τον Θεό, και δεν είχαν καρπούς αξίους μετανοίας.

     Έτσι, με την ενέργειά του αυτή, ο Χριστός έδωσε μια προφητεία, ότι όπως η συκιά αυτή, που δεν έδωσε στον Δημιουργό της αυτό που περίμενε Εκείνος, (καρπούς), έτσι και ο Ισραήλ, επειδή δεν είχε καρπούς πίστεως και μετανοίας, θα ξεραινόταν. Κάτι που συνέβη λίγο μόλις καιρό μετά τη σταύρωση του Χριστού, με την πτώση της Ιερουσαλήμ, και τον διασκορπισμό των Ισραηλιτών.Το ότι η συκιά πράγματι ξεράθηκε μετά το λόγο του Χριστού, ήταν εγγύηση ότι και η προφητεία αυτή προς τον Ισραήλ θα εκπληρωνόταν. Όπως και έγινε. Όπως θα εκπληρωθούν όλες οι προφητείες του Κυρίου μας, μέχρι και την τελευταία.

     Ακόμα, οι τα πάντα καλώς διεταξάμενοι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, όρισαν να τιμάμε μια μεγάλη προσωπικότητα της Παλαιάς Διαθήκης, τον Ιωσήφ τον Πάγκαλο, το γιο του Ιακώβ, τον οποίο πούλησαν, εξαιτίας μεγάλου φθόνου, τα αδέλφια του ως δούλο στην Αίγυπτο (Γεν. κεφ.37-50). Η πολύπαθη ιστορία του μας είναι λίγο πολύ γνωστή. Η φιλήδονη γυναίκα του Πεντεφρή, αυλικού του Φαραώ, αφού δεν μπόρεσε να τον παρασύρει στην αμαρτία της μοιχείας, τον συκοφάντησε και τον έριξαν στη φυλακή. Μετά την εξήγηση των περιέργων ονείρων του Φαραώ κατέστη αντιβασιλέας της μεγάλης χώρας της Αιγύπτου. Συνάντησε τους αδελφούς του, τους οποίους όχι μόνο δεν τα τιμώρησε, αλλά τους ευεργέτησε και τους εγκατέστησε στο πιο έφορο μέρος της Αιγύπτου, προκειμένου να ζήσουν ευτυχισμένοι. Την αγία αυτή ημέρα προβάλλεται η υπέροχη μορφή του Παγκάλου Ιωσήφ, γιατί αυτός σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, αποτελεί προτύπωση και εικόνα του Χριστού μας. Όπως ο Κύριος υπέφερε άδικα εξαιτίας της ανθρώπινης κακίας των ομοφύλων Του, το ίδιο και εκείνος υπέφερε εξαιτίας της κακίας των αδελφών του και έδειξε, όπως και ο Χριστός, απέραντη ανεξικακία.

     Έτσι, λοιπόν, και μεις αδελφοί μου, ας μιμηθούμε τον Πάγκαλο Ιωσήφ στην αρετή και να αποφύγουμε την άκαρπη συκή και να στολισθούμε με αρετές και πνευματικούς καρπούς, προκειμένου να ακολουθήσουμε τον Κύριο στο σωτήριο Πάθος Του.