Του πρεσβυτέρου Πέτρου Γιατρά.
Αγαπητοί μου αδελφοί, με τη Χάρη του Θεού μας και της Υπεραγίας Θεοτόκου, διανύσαμε και την Δ' Εβδομάδα των Νηστειών, φτάνοντας σήμερα να απαγγείλουμε ενώπιον του Ιερού προσώπου της την Δ' στάση των Χαιρετισμών.
ΧΑΙΡΕ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΛΟΓΟΥ
Ξέρουμε από την Παλαιά Διαθήκη, ότι ο Θεός ενεργούσε στον εκλεκτό του λαό, τον Ισραήλ, μέσω των λεγόμενων προτυπώσεων. Δηλαδή, συνέβαινε κάτι στον Ισραήλ, ένα γεγονός που απασχολούσε τον λαό, είτε καλό, είτε κακό και ο Θεός επενέβαινε, έκανε αισθητή την παρουσία Του με κάποιον θαυμαστό τρόπο, ο οποίος τρόπος αυτός, θα έχει μια προοπτική και θα εξηγείται στην Καινή Διαθήκη.
Αυτό συμβαίνει και με τον στίχο τον οποίο αναλύουμε σήμερα. Και εξηγώ. Όταν ο Θεός, έδωσε τις πλάκες με τις δέκα εντολές στο Μωυσή, λίγο αργότερα και ενώ περιπλανούνταν οι Ισραηλίτες στην έρημο, πάλι ο Θεός προστάζει τον Μωυσή να κατασκευάσει μια κιβωτό, μέσα στην οποία θα φυλάσσονται οι πλάκες του Νόμου και αυτή η κιβωτός θα φυλάσσεται σε μια σκηνή η οποία ονομαζόταν Σκηνή του Μαρτυρίου. Κάθε φορά που οι Ισραηλίτες, σταματούσαν για να ξαποστάσουν στην πορεία τους προς τη γη της Επαγγελίας, στηνόταν αυτή η σκηνή του Μαρτυρίου και αποδίδονταν οι ωφειλώμενες λατρευτικές τιμές στον Θεό, μέσω της Κιβωτού. Μετά από σαράντα χρόνια περιπλάνησης των Ισραηλιτών στην έρημο, φτάνουν στη γη της επαγγελίας, χτίζουν την Ιερουσαλήμ και τοποθετούν τη Σκηνή του Μαρτυρίου σε κεντρικό τόπο. Ύστερα από πολλές γενιές, την περίοδο του βασιλιά Σολομώντα, ο Θεός δια του προφήτου του, προστάζει τον Σολομώντα να χτίσει έναν μεγαλοπρεπή ναό,όπου πλέον εκεί μόνιμα, στα Άγια των Αγίων, θα είναι η Κιβωτός της Διαθήκης, άρα ο ναός, θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα είναι η νέα και μόνιμη σκηνή.
Πάμε, τώρα να δούμε, πως συνδέεται σε όλο αυτό, η Παναγία μας. Που μας λέει η Παράδοσή μας, ότι έμεινε η Κυρία Θεοτόκος από τριών έως δώδεκα ετών, όταν και οι γονείς της θέλησαν να την αφιερώσουν στον Θεό; Μα βέβαια στο ναό των Ιεροσολυμων. Εκεί ακριβώς στα Άγια των Αγίων, μαζί με την Κιβωτό της Διαθήκης. Εκεί διέμεινε δέκα ολόκληρα χρόνια, προσευχόμενη, ασκούμενη, μέσα σε πλήρη άσκηση και τρεφόμενη με άρτο ουράνιο. Εκεί μέσα την προετοίμασε ο ίδιος ο Θεός, για να γίνει η Παναγία μας, αυτή η ίδια, πλέον, Σκηνή αληθινή του Θεού και Λόγου, του Δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, αυτού του Χριστού μας, του Υιού Της και Θεού μας. Και αφού προετοιμάστηκε η Υπεραγία Θεοτόκος στο ναό, λίγα χρόνια αργότερα, στη Ναζαρέτ, λαμβάνει χώρα το μέγα μυστήριο του Ευαγγελισμού, που πριν λίγες μέρες εορτάσαμε και την στιγμή ακριβώς που ελεύθερα αποδέχεται το Μέγα Μήνυμα του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, τότε πραγματοποιείται η σκήνωσις του Θεού Λόγου εντός της, δηλαδή η ενανθρώπιση του Χριστού.
Εμείς, αδελφοί μου, από την μεριά μας, πως αντιμετωπίζουμε τα υπέροχα και μεγάλα αυτά γεγονότα που μας υπενθυμίζει η Αγία μας Εκκλησία στο λειτουργικό της κύκλο; Προσπαθούμε να τα βιώσουμε; Προσπαθούμε να μετέχουμε σε αυτά με την καρδιά μας, με την ψυχή μας; Θα ρωτήσει , όμως κανείς, πώς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό;. Μα με το παράδειγμα της Παναγίας Μητέρα μας. Αν προσπαθήσουμε να καλλιεργήσουμε τις αρετές της, την ταπείνωση, την άσκηση, την καρτερικότητα, την υπομονή, αν συμμετέχουμε τακτικά 9μμ στα μυστήρια της Εκκλησίας μας, αν κάνουμε την προσευχή κτήμα μας, τότε ο Θεός θα δει τον αγώνα μας και θα μας σκεπάσει, καταστώντας τον καθένα από εμάς σκηνές του Παναγίου Του Πνεύματος. ΑΜΗΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου