ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ...

  Τοῦ Ἐπισκόπου Ὠλένης 

Α Θ Α Ν Α Σ Ι Ο Υ 

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2021

Σήμερα Κυριακή, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες,ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν Σάββα  τοῦ Ἡγιασμένου, ὁ ὁποῖος ἔζησε ἐπὶ Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ σὲ μία κώμη τῆς Καππαδοκίας, ποὺ λεγόταν Μουταλάσκη.

Οἱ γονεῖς του ὀνομά-ζονταν Ἰωάννης καὶ Σοφία. Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ βίου του προσέτρεξε στὴ μοναχικὴ ζωή, ἦτο δέ τόσο πολὺ ἀπὸ τὴ νεαρή του ἡλικία ἐγκρατής, ὥστε, ὅταν εἶδε στὸν κῆπο κάποια φορὰ ἕνα μῆλο καὶ τὸ ἐπιθύμησε, εἶπε: “Ἦταν ὡραῖος στὴν ὅραση καὶ καλὸς στὴ βρώση ὁ καρπὸς ποὺ μὲ θανάτωσε”. Πῆρε τὸ μῆλο στὰ χέρια του, δὲν τὸ ἔφαγε ἀλλά  τὸ καταπάτησε μὲ τὰ πόδια του καὶ ἔθεσε ὅρο στὸν ἑαυτό του νὰ μὴ φάει ποτὲ μῆλο. 

     Στὴν ἡλικία τῶν δεκαοκτὼ ἐτῶν τὸν γνώρισε ὁ μέγας ὅσιος Εὐθύμιος καὶ τὸν ἔστειλε σὲ κοινόβιο, πρὸς τὸν ὅσιο Θεόκτιστο. Ἀπὸ ὅλους ὅσους συναντοῦσε, προσελάμβανε καὶ μάθαινε τοὺς τρόπους καὶ τὴν ἀρετή τους.  Βλέποντάς τον ὁ ἅγιος Εὐθύμιος τὸν προσφω-νοῦσε “παιδαριογέροντα”, λόγῳ τῆς πνευματικῆς του καταστάσεως, πού σημαίνει ὅτι στήν πραγματικότητα ἀναγνώριζε τήν ἐκ νεότητος ἁγιότητά του. Ὅσο περνοῦσε ἡ ἡλικία του, τόσο καὶ ηὔξανε τὴν ἀρε-τή του. Γι’ αὐτὸ καὶ ἔκανε πολλὰ θαύματα, ὅπως καὶ ἔβγαλε νερὸ μὲ τὴν προσευχή του σὲ ἄνυδρους τόπους.

      Εἶναι βασικὴ ἀλήθεια τῆς χριστιανικῆς πίστεως ὅτι τὸν ἅγιο τὸν καταλαβαίνει ἕνας ἐπίσης ἅγιος. Μόνον ὅποιος ἔχει ἀνεπτυγμένες πνευματικὲς αἰσθήσεις μπορεῖ νὰ «ὀσφρανθεῖ» τὴν εὐωδία ποὺ ἐκπέμπει ἡ ζωὴ ἑνὸς ἁγίου. Διαφορετικά, ἕνας ἄγευστος τῆς πνευ-ματικῆς ζωῆς πορεύεται σὰν τυφλὸς στὸν κόσμο, συνεπῶς ἀδυνατεῖ νὰ δεῖ τὸ φῶς ποὺ ἐκπέμπει ἡ ὕπαρξη ἑνὸς ἁγίου. 

    Ἐκτός  τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου καί οἱ συμμοναστές τοῦ Ἁγίου Σάββα διέκριναν τὰ ἐκ Θεοῦ χαρίσματά του, τὰ ὁποῖα ἐπιβεβαιώθηκαν περίτρανα μὲ τὰ θαύματα, ποὺ ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε νὰ γίνονται μέσῳ αὐτοῦ, ὅπως καὶ ἀπὸ τὴ μυροβολία τοῦ ἁγίου λειψάνου του. 

     Μέγα δίδαγμα γιὰ ὅλους τοὺς χριστιανούς, ἰδίως τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ δυστυχῶς σέ ἕνα μεγάλο  ποσοστό ἡ προσοχή μας εἶναι στραμ-μένη στά ἀρνητικά τῶν ἄλλων, στίς ἀδυναμίες τους, χωρίς νά μπο-ροῦμε νά βλέπουμε τά θετικά τους καί τίς ἀρετές τους πρός παρα-δειγματισμό, εἶναι ἡ ἐνάρετη καί ἁγία ζωή τοῦ ἁγίου. Γιὰ νὰ χρησι-μοποιήσουμε τὴν ἐν προκειμένῳ ἔκφραση τοῦ Γέροντος Παϊσίου τοῦ ἁγιορείτου, τοῦ ἁγίου τῆς ἐποχῆς μας, ὁ ὅσιος Σάββας ζοῦσε καὶ λειτουργοῦσε στὸν κόσμο ὡς μέλισσα ποὺ πηγαίνει στά λουλούδια καί συλλέγει τὸ μέλι , καὶ ὄχι ὡς μύγα, ποὺ ἐπιζητεῖ πάντοτε τὴν ἀκαθαρσία.

        Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς σοφίας καὶ τῆς σύνεσης τοῦ Ὁσίου ἦταν ἀκριβῶς νὰ γεμίσει ὁ ὅσιος Σάββας μὲ ὅλες τὶς ἀρετές. Ὅπως σημει-ώνει καὶ ὁ σχετικὸς ὕμνος: «μέτριος, ἄκακος, πρᾶος, ἁπλοῦς, ἠσύ-χιος, ὡς χρηματίσας, Πάτερ, ὑπὲρ ἄνθρωπον ὄντως, καὶ ἄϋλος ἐν ὕλῃ, οἶκος Θεοῦ καθωράθης»      ( στιχηρό τῶν αἴνων) . Ὁ ὑμνογράφος του ὅμως ἔχει ἐπίγνωση ὅτι ὅλες οἱ ἀρετὲς ἀπὸ μόνες τους δὲν ἔχουν ἰδιαίτερη σημασία, ἂν δὲν καταλήγουν στὸ πλήρωμα τῶν ἀρετῶν, τὴν ἀγάπη. Ἂν ἡ ἀγάπη δὲν ἀποτελεῖ τὴν κατάληξη τῆς ὅποιας ἀρετῆς, παύει αὐτὴ νὰ χαρακτηρίζεται χριστιανική. Διότι βεβαίως λείπει ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ποὺ εἶναι ἡ ἀγάπη. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ὑμνογράφος συνεχίζει καί ἐπισημαίνει: «Ἀγάπην πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὸν πλησίον κτησάμενος, τοῦ Νόμου καὶ τῶν Προφητῶν πληροῖς τὸ κεφάλαιον. Τὴν γὰρ ὑπερέχουσαν πασῶν ἀσυγκρίτως ἀρετήν, Πάτερ,  κατώρθωσας»(Τροπάριο ΣΤ΄ ὠδῆς  τοῦ Κανόνος).  Ξέρει βεβαίως ἐπίσης ὁ ὑμνογράφος ὅτι κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ φτάσει σ’ αὐτὴν τὴν ἀγάπη, ἂν δὲν τὴν κτίσει μὲ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ, ποὺ κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ τηρεῖ τὶς ἅγιες ἐντολές Του. 

        Μία τέτοια ἁγιασμένη ζωή, σὰν τοῦ ἁγίου Σάββα, ἐπάνω δηλαδὴ στὰ ἴχνη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων, ἦταν εὐνόητο νὰ ἐξακτινωθεῖ καὶ νὰ γίνει ἱεραποστολικὴ φλόγα. Οἱ συμμοναστές του, ὅπως καὶ ὁ ὑπόλοιπος κόσμος ποὺ τὸν γνώρισε, ὅλοι διδάσκοντο καί  κυρίως μὲ τὸ παράδειγμά του, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν λόγο του, πού κήρυσσε τίς ἀλήθειες τῆς Ἐκκλησίας μας μὲ πολλὴ δύναμη καὶ πειθώ. Πολλοὶ μάλιστα ἐγκατέλειπαν τὴν ἐνασχόλησή τους μὲ τὰ πράγματα τοῦ κόσμου καὶ γίνονταν μοναχοί. 

     Αὐτό εἶναι τό μήνυμα πού ἐκπέμπει ἡ ἁγία ζωή τοῦ Ἁγίου Σάββα, ἕνα μήνυμα διαχρονικό καί σωτήριο.

     Καλούμεθα  νά τόν μιμηθοῦμε στήν παροῦσα ζωή μας διά  νά καταστοῦμε συμμοναστές του στίς ἐπουράνιες Μονές στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. ΑΜΗΝ.