ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ....

   Τοῦ Ἐπισκόπου Ὠλένης 

Α Θ Α Ν Α Σ Ι Ο Υ 

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2021

     Σήμερα Κυριακή μετά τήν Θεομητορική ἑορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἔχουμε εἰσέλθει ἤδη ἀπό τίς 15 Νοεμβρίου στήν περίοδο τῆς νηστείας πρό τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως. Ἡ νηστεία δέν εἶναι αὐτοσκοπός, ἀλλά μέσο καί τρόπος πνευματικῆς ἀνατάσεως. Δέν εἶναι ἁπλά ἡ ἀλλαγή στή διατροφή μας καί ἡ ἀποχή ἀπό κάποια εἴδη τροφίμων, ἀλλά νηστεία σημαίνει καί ἀποξένωση ἀπό το κακό, γιά νά μᾶς προετοι-μάσουν ψυχικά, ἀλλά καί σωματικά, γιά τά Χριστούγεννα. 

    Νά τονίσουμε καταρχήν ὅτι ἡ νηστεία ἀποτελεῖ πανάρχαιο θεσμό καθιερωμένο ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό καί μάλιστα ἀπό τήν ἀρχή τῆς ζωῆς τῶν Πρωτόπλαστων. Ἡ ἐντολή πού ἔδωσε ὁ Θεός στούς πρω-τοπλάστους ἦταν νά μήν φάνε ἀπό τό δέντρο τῆς γνώσης τοῦ καλοῦ καί πονηροῦ. Ἡ νηστεία εἶναι ἡ μία ἀπό τίς δύο πρῶτες ἐντολές πού ἔλαβε ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα ἀπό τόν Θεό μέσα στόν Παράδεισο: «ἀπό τό δένδρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ δέν θά φάτε»(Γεν. 2,17). Με «ὅπλο» τή νηστεία ὄφειλαν νά συνηθίσουν οἱ ἄνθρωποι στήν ὑπακοή πρός τόν Θεό καί τήν πάλη κατά τοῦ διαβόλου.

     Στίς ὁμιλίες  του ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὑπερτόνιζε τήν σημασία τῆς νηστείας καί τούς καρπούς της. Ἡ νηστεία μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος «ταπεινώνει τό σῶμα καί χαλιναγωγεῖ τά σκιρτήματα τῆς σαρκός, καθιστᾶ τήν ψυχή πιό καθαρή, τῆς δίνει φτερά , τήν ἀνεβάζει ψηλά καί τήν κάνει ἀνάλαφρη»(P.G. 53,83).

   Σέ ἄλλο του λόγο ὁ Ἱερός Χρυσόστομος μᾶς λέγει: «Ἐάν ἡ νηστεία ἦταν ἀναγκαία στόν παράδεισο, πολύ περισσότερο εἶναι ἀναγκαία ἔξω ἀπό αὐτόν.Ἐάν τό φάρμακο εἶναι χρήσιμο πρίν ἀπό τήν πληγή, πολύ περισσότερο μετά ἀπό τήν πληγή.Ἐάν τό ὅπλο μας ἦταν χρή-σιμο πρίν ξεσηκωθοῦν σέ πόλεμο οἱ ἐπιθυμίες μας,πολύ περισσό-τερο εἶναι ἀναγκαία ἡ βοήθεια τῆς νηστείας μετά ἀπό τήν μεγάλη μάχη τῶν ἐπιθυμιῶν, πού προέρχονται ἀπό τούς δαίμονες. Ἐπειδή ὅμως ὁ Ἀδάμ παρήκουσε τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ  περί τοῦ ἀπαγορευο-μένου καρποῦ,γι’αὐτό ἐπῆλθε ὁ θάνατος, οἱ φροντίδες, οἱ πόνοι, οἱ λύπες καί ζωή χειρότερη ἀπό κάθε θάνατο» (P.G. 49, 307-308).

    Ὁ Χριστός διδάσκει τή νηστεία μέ τό δικό Του παράδειγμα, ἀφοῦ νήστευσε 40 μέρες στήν ἔρημο καί ἀντιμετώπισε τούς πειρασμούς τοῦ διαβόλου. Ὁ Χριστός μάλιστα ὡς ὅπλα κατά τοῦ διαβόλου ὁρίζει τήν προσευχή καί τή νηστεία (Ματθ. ΙΖ,11). Στό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο ὁ Κύριος μᾶς ἀποκαλύπτει τήν ἔννοια τῆς ἀληθινῆς νηστείας καί συγκεκριμένα ἐπισημαίνει ὅτι: «Ὅταν νηστεύετε, νά μή γίνεσθε σκυθρωποί, ὅπως οἱ ὑποκριτές, πού παραμορφώνουν τήν ὄψη τους γιά νά δείξουν στούς ἀνθρώπους ὅτι νηστεύουν... Ἐσύ, ἀντίθετα, ὅταν νηστεύεις, περιποιήσου τά μαλλιά σου καί νίψε τό πρόσωπό σου, γιά νά μή φανεῖ στούς ἀνθρώπους ἡ νηστεία σου, ἀλλά στόν Πατέρα σου, πού βλέπει τίς κρυφές πράξεις, θά σοῦ τό ἀνταποδώσει φανερά» (Ματθ.ΣΤ,16-18).

    Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος εἶναι ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους ἀσκητές. Ἡ ζωή του ὑπῆρξε μία συνεχής νηστεία, γι’ αὐτό  ὁ Κύριος εἶπε ὅτι «μεταξύ τῶν γεννηθέντων ἀπό τίς γυναῖκες μεγαλύτερος δέν ἔχει φανεῖ ἄλλος ἀπό τόν Ἰωάννη τόν Βαπτιστή» (Ματθ.ΙΑ,11).

    Ἡ μεγαλύτερη καί ἀνώτερη νηστεία εἶναι αὐτή πού γίνεται σύμ-φωνα μέ τήν διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, δηλαδή πρέπει νά συνο-δεύεται ἀπό τήν ταπείνωση, τήν ἐλεημοσύνη, τήν ἐγκράτεια τῶν αἰσθήσεων καί τῶν λογισμῶν. Ἡ νηστεία χαρακτηρίζεται ἀπό τούς Πατέρες τῆς Εκκλησίας μας ὡς πτέρυγα τῆς προσευχῆς, ἡ ὁποία μαζί μέ τήν ἐλεημοσύνη ἀνεβάζει τόν ἄνθρωπο μέχρι τό θρόνο τοῦ Θεοῦ. Ὁ σκοπός τῆς νηστείας εἶναι ἡ χαλιναγώγηση τῶν παθῶν, ἡ πνευματική ἐνδυνάμωση καί ἡ καταπολέμηση τῶν δαιμονικῶν προ-σβολῶν, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐπιτευχθῆ ὁ φωτισμός του ἀλλά καί ἡ κάθαρση τῆς ψυχῆς του.

    Ἰδιαίτερα ὁ Ἱερός Χρυσόστομος  μᾶς συμβουλεύει: «Νά ἐπιδείξου-με τήν ἀληθινή νηστεία, ἡ ὁποία μᾶς ἔχει παραδοθεῖ γιά νά χαλινα-γωγήσει τήν δύναμη τῆς σαρκός καί νά κάνει τόν ἵππο τῶν ἐπιθυ-μιῶν μας πειθαρχικό. Αὐτός πού νηστεύει, ὀφείλει περισσότερο ἀπ’ ὅλους νά χαλιναγωγήσει τόν θυμό, νά ἔχει διδαχθεῖ τήν πραότητα καί τήν ἐπιείκεια, νά ἔχει ταπεινή καρδιά, νά ἀπομακρύνει τίς ἐνθυ-μήσεις τῶν ἄτοπων καί ἀνάρμοστων ἐπιθυμιῶν...νά εἶναι ἀνώτερος ἀπό τά χρήματα, νά ἐλεεῖ μέ μεγάλη γενναιοδωρία  καί νά ἀποδιώ-κει ἀπό τήν ψυχή του καθε κακία πρός τόν πλησίον»(P.G. 53,74-75). 

      Διά τῆς τηρήσεως τῆς ἀληθινῆς νηστείας οἱ Ἅγιοι κατεπολέμη-σαν τόν παλαιόν τους ἑαυτόν, νέκρωσαν τά πάθη τους καί ἐκληρο-νόμησαν τόν Πράδεισον.

 Ἔτσι καί ἐμεῖς μέ τήν θεόσδοτην νηστεία θά ἀναγενήσουμε τήν ψυχή μας καί θά καταστοῦμε μέτοχοι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. ΑΜΗΝ.