Στήλη Άλατος.....

  Τοῦ Ἐπισκόπου Ὠλένης 

Α Θ Α Ν Α Σ Ι Ο Υ 

Κυριακή 30 Μαΐου 2021

Σήμερα Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς ὑπενθυμίζει τήν σωτήρια συνάντηση τῆς Σαμαρείτιδος μετά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ ἐπικοινωνία μεταξύ Χριστοῦ καί Σαμαρείτιδος ἀρχίζει μέ ἀφορμή τό νερό, τό ὁποῖο εἶναι γιά τόν ἄνθρωπο πηγή δύναμης καί ζωῆς καί ζωογόνο γιά τήν εὐφορία τῆς κτίσης. Δροσίζει καί καθαρίζει, ποτίζει καί αὐξάνει τόν κόπο τοῦ ἀνθρώπου. Προσφέρει χαρά καί ζωή, δύναμη καί εὐλογία.

   Τό νερό εἶναι εὐλογία, πλοῦτος καί ζωή. Ἐκτός ἀπό τό ὑλικό ὕδωρ τῆς φύσης ὑπάρχει καί τό πνευματικό ὕδωρ. Τό ὕδωρ γιά τό ὁποῖο μιλᾶ ὁ Χριστός στή Σαμαρείτιδα, εἶναι τό ὕδωρ τό ἀληθινό, τό μάννα, ἡ τροφή τῆς ἐρήμου, τό σύμβολο τό μυστικό τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.

    Το ὕδωρ συμβολίζει τήν διδασκαλία καί τόν λόγο τοῦ Κυρίου μας στούς ἀνθρώπους. Καί αὐτός ὁ λόγος εἶναι γεμάτος ἀπό τήν δύναμη καί τήν σοφία τοῦ Θεοῦ. Ξεδιψάει τόν ἄνθρωπο καί τόν ὁδηγεῖ μέσῳ τῶν μυστηρίων στήν σωτηρία, στόν ἁγιασμό. Τό νερό εἶναι τό ὁρατό στοιχεῖο, πού εἰσάγει τόν ἄνθρωπο στήν Ἐκκλησία, διά τοῦ μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος, πού δίνει τή δυνατότητα τῆς σωτηρίας. Τό βάπτισμα εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ἐλπίδας,τῆς ἀθανασίας καί τῆς ἀνάστασης, πού πρέπει νά κυριαρχεῖ στή ζωή τοῦ χριστιανοῦ.

     Στή συνάντηση τοῦ Χριστοῦ μέ τή Σαμαρείτιδα ἐπέρχεται ἡ λυτρωτική δύναμη τῆς Θείας ἐνέργειας, ἡ ὁποία ἐπενεργεῖ ἀπ’εὐθείας στό πνεῦμα τῆς γυναῖκας,πού μέχρι ἐκείνη τή στιγμή,ἦταν νεκρό μέ-σα στό ζωντανό σῶμα της. Τό ἴδιο ἔγινε καί κατά τήν δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου, κατά τήν ὁποία ἡ Θεία ἐνέργεια ἔδωσε πνοή ζωῆς στόν πρῶτο, «ἐκ πηλοῦ», ποιηθέντα ἄνθρωπο, πού ἦταν ὁ Ἀδάμ. Τώρα ζωοποιεῖ, διά τοῦ προσώπου τῆς Σαμαρείτιδος, τήν ἀνθρωπότητα μέ νέα πνοή ζωῆς, γιατί διαπιστώνει, ὅτι εἶναι πνευματικά νεκρή. Διότι ἡ πνοή τῆς ζωῆς, πού ἐνεφύσησε ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο, μέ τήν παρακοή τῆς Θείας Ἐντολῆς νεκρώθηκε, ἐξαιτίας τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ του καί συγχρόνως νεκρώθηκε καί ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποία ἦταν σύμφυτος μέ τήν «πνοή ζωῆς», που ἔλαβε ὁ ἄνθρωπος καί κατά συνέπεια νεκρώθηκε καί ἡ διάθεση τῆς θυσίας καί τῆς προσφορᾶς.

    Ὁ Χριστός στή συνάντησή Του μέ τή Σαμαρείτιδα κατευθύνει τήν πορεία τῆς διδασκαλίας Του τῆς δίδει τήν δυνατότητα νά ἐλέγξει τόν ἐγωκεντρισμό της, ὁ ὁποῖος τῆς διαφθείρει τήν ἀνθρώπινη εἰκόνα της,  καί τῆς ζητάει νά τοῦ δώσει κάτι, ἐν προκειμένῳ νά πιεῖ νερό, ἀπό τό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ. Δηλαδή νά βγεῖ ἀπό τό «Ἐγώ» της καί νά αποδεχθεῖ τό «Ἐσύ». Ζητᾶ ἀπό τή Σαμαρείτιδα νερό, γιά νά  τῆς δώσει τήν εὐκαιρία νά αἰσθανθεῖ ἀγάπη γιά τόν ἄλλο, ἀντί μῖσος καί νά κατορθώσει, νά βλέπει τόν ἄλλο, ὡς τή δυνατότητα τῆς δικῆς της σωτηρίας. Ζητῶντας της νά πιεῖ νερό ὁ Χριστός τῆς δίνει τήν εὐκαιρία, νά βιώσει τήν ὀντολογική ἀγάπη, πρός τόν συνάνθρωπο ἀδιάκριτα καί ὄχι μέ προϋποθέσεις.

      Ἡ ἔκβαση αὐτή τοῦ διαλόγου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τή Σαμαρείτιδα γυναῖκα στάθηκε ἡ αἰτία τῆς ἀλλαγῆς τῆς ζωῆς της καί τῶν συγχωριανῶν της.  Ἀπό ἐκείνη τή στιγμή ἔπαψε νά εἶναι ἡ γυναῖκα τῶν πέντε ἀνδρῶν καί ἔγινε κήρυκας καί ἀπόστολος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀπό ἐκείνη τή στιγμή ἄρχισε νά κατανοεῖ τά λόγια καί τίς ἀποκαλύψεις τοῦ Κυρίου γιά τήν προσωπική της ζωή.

     Ὁ Ἰησοῦς Χριστός τοποθετεῖ πλέον τό θέμα τῆς ἀληθινῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν τόπο στόν τρόπο, ὅτι δηλαδή ὁ Θεός Πα-τέρας πρέπει νά λατρεύεται «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ». Ἡ λατρεία

τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐξόχως σημαντική μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ κάθε πιστός ἄνθρωπος, αἰσθάνεται πηγαία τήν ἀνάγκη νά λατρεύει τόν Θεό. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός στό διάλογό Του μέ τή Σαμαρείτιδα ἀποσυνδέει τή λατρεία τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν τόπο καί δέ δίνει κάποια ἰδιαίτερη σημασία σέ αὐτόν. 

    Ὁ διάλογος μεταξύ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς Σαμαρείτιδος ἔγινε ἡ αἰτία, ὥστε ἡ γυναῖκα ἐκείνη, νά πιστέψει τόν Χριστό, ὡς Σωτῆρα καί Λυτρωτή. Ἡ Σαμαρείτιδα εἶναι ἡ σήμερον τιμωμένη Ἁγία Φωτεινή, τήν οποία τιμᾶ ἡ Εκκλησία μας, καθώς καί τήν 26η  Φεβρουαρίου.

    Ἀφοῦ δέχθηκε τό βάπτισμα κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, μαζί μέ τά παιδιά καί τίς ἀδερφές της, στή συνέχεια ἀκολούθησε τούς Ἀποστόλους. Κήρυξε στή Συρία, στή Φοινίκη, στήν Παλαιστίνη, στήν Αἴγυπτο, στήν Καρχηδόνα καί τέλος στή Ρώμη. Ἡ Σαμαρείτιδα ἄφησε τή σκοτεινή ζωή της  καί ἀναγνωρίστηκε σάν Ἰσαπόστολος. 

   Ἄς μιμηθοῦμε τό παράδειγμά της. Ἄς ἀφήσουμε καί ἐμεῖς τή στάμνα τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἄς τήν μιμηθούμε, εἴτε μέ τή διδασκαλία μας, εἴτε μέσα ἀπό τήν ὅλη ζωή καί συμπεριφορά μας.Ὥστε νά ἀξιωθοῦμε τήν λύτρωση καί τήν σωτηρία μας.  ΑΜΗΝ.