Στήλη Άλατος....

 Τοῦ Ἐπισκόπου Ὠλένης 

Α Θ Α Ν Α Σ Ι Ο Υ 

Κυριακή 9 Μαΐου 2021

        Σήμερα Κυριακή τoῦ Θωμᾶ ἤ Ἀντιπάσχα, ἀγαπητοί μου ἀνα-γνῶστες, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς ὑπενθυμίζει  τήν συνάντηση τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μέ τόν Ἀπόστολον Θωμᾶ καί τήν σωτήριον ὁμολογία του. Ὁ Θωμᾶς δέν θέλει νά ἀρκεσθεῖ στίς διαβεβαιώσεις τῶν ἄλλων μαθητῶν «ἑωράκαμεν τὸν Κύριον», καί ζητᾶ νά Τόν δεῖ καί ἐκεῖνος. Ὁ ὑμνωδός ἀποκαλεῖ αὐτή τήν ἀπιστία «καλή» γιατί ὁδηγεῖ τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων στήν «ἐπίγνωση». 

    Ὁ Θωμᾶς τόλμησε νά πεῖ «ἄν δέν τό δῶ ἐγώ ὁ ἴδιος δέν θά πιστέψω». Καί μέ αὐτή τήν τόλμη του ἔδειξε τήν πραγματική πίστη πού βρισκόταν κάτω ἀπό τήν ἐπιφανειακή του ἀπιστία, γιατί κανείς δέν μπαίνει  σέ μία περιπέτεια, ἀπό τήν ὁποία, εἶναι βέβαιος ὅτι θά βγεῖ χαμένος. Ἀλλά ὁ Θωμᾶς βγῆκε τόσο κερδισμένος ὅσο βγαίνει κερδισμένος καί ὅποιος ἄνθρωπος ζητήσει νά δεῖ τόν Θεό.

     Ὁ Θωμᾶς ἔχει τό κουράγιο νά ἀναζητᾶ καί γι’ αὐτό τολμᾶ νά λέει στούς ἄλλους μαθητές «  ἐάν μὴ θεάσωμαι τοῦτον, οὐ πείθομαι τοῖς λόγοις ὑμῶν” (Κάθισμα ὄρθρου Κυριακῆς Θωμᾶ). «Τίς ἔδωκε (αὐτῷ) τόλμαν, καὶ ἴσχυσε ψηλαφῆσαι φλόγεον ὀστοῦν; Τίς ἐφύ-λαξε τὴν τοῦ μαθητοῦ παλάμην τότε ἀχώνευτον ὅτε τῇ πυρίνῃ πλευρᾷ προσῆλθε τοῦ Κυρίου;… πάντως ἡ ψηλαφηθεῖσα• εἰμή γάρ ἡ πλευρά δύναμιν ἐχορήγησε πηλίνῃ δεξιᾷ, πῶς εἷχε ψηλαφῆσαι παθήματα, σαλεύσαντα τὰ ἄνω καὶ τὰ κάτω;» (Οἶκος ὄρθρου Κυριακῆς Θωμᾶ).

    Αὐτή λοιπόν ἡ τόλμη τῆς ἀναζήτησης μιᾶς ἄμεσης ἐπαφῆς μέ τήν ἀλήθεια εἶναι ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ. Αὐτή ἡ τόλμη ὁδηγεῖ τόν Θωμᾶ στήν πραγματική συνάντηση μέ τόν Ἀναστημένο Χριστό «ἠπίστει τοῖς ρηθεῖσιν αὐτῷ, ἐξ ἀπιστίας εἰς πίστιν βεβαιῶν» (ἰδιόμελο Στιχηρό ἑσπερινού Κυριακῆς Θωμᾶ). 

     Ὁ Χριστός δέν ἐπιπλήττει τόν Θωμᾶ γιατί ζητᾶ νά τόν συναντή-σει ὁ ἴδιος, ἀλλά γιατί διαλέγει τό πιό χαμηλό δυνατό ἐπίπεδο συνάντησης, δηλαδή ἐκεῖνο τῶν αἰσθήσεων. Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἐνεργεῖ μέ τρόπους πολύ συγκλονιστικότερους ἀπό ἐκείνους πού ὑποπίπτουν στίς αἰσθήσεις. Ἀλλά ὁ Θωμᾶς, ὅπως καί ἐμεῖς πολλές φορές, δέν ἀναζητᾶ τίς τελευταῖες ἀλλά ἀρκεῖται στίς πρῶτες. Ἐντυπωσιαζό-μαστε πολύ ἀπό μία θαυματουργική θεραπεία καί δέν παρατηροῦμε τό θαῦμα τοῦ ἐξωτερικοῦ ἤ τοῦ ἐσωτερικοῦ μας κόσμου, πού εἶναι ἀφάνταστα ἐντυπωσιακότερα ἀπό οἱαδήποτε θαυματουργική θεραπεία ἤ ὑπερφυσική πρόβλεψη. 

     Ποιός θάνατος ὅμως εἶναι φοβερότερος, ὁ φυσικός ἤ ὁ πνευματικός; Ποιοί εἶναι πραγματικά πεθαμένοι, οἱ ἅγιοι πού ἔχουν ταφεῖ πρίν ἀπό αἰῶνες ἤ οἱ ἄνθρωποι πού κινοῦνται πλάϊ μας μέ τέλειες  φυσικές τους λειτουργίες, ἀλλά ἡ καρδιά τους δέν μπορεῖ νά νιώσει ἴχνος ἀγάπης οὔτε γιά τό συνάνθρωπο οὔτε γιά τό Θεό;

     Ὁ Χριστός ὅμως ἀνταποκρίνεται στήν ἀνάγκη τοῦ κάθε ἀνθρώ-που καί ἐνσαρκώνεται γιά τόν κάθε ἄνθρωπο, δηλαδή εἶναι πρόθυμος νά κατεβεῖ καί νά τόν συναντήσει στό ἐπίπεδο πού ἐκεῖνος βρί-σκεται. Ὁ Χριστός δέχεται ἐπίσης νά δείξει τό πρόσωπό του στό Ζακχαῖο, δέχεται νά ἀγγίξει τό ἱμάτιό του ἡ Χαναναία, δέχεται νά πεῖ τό σωτήριο λόγο γιά τόν ἑκατόνταρχο, δέχεται ἀκόμη καί νά φιλήσει τά πόδια Του ἡ ἁμαρτωλή, ἀλλά ζητᾶ ἀπ’ ὅλους νά προχωρήσουν στήν οὐσιαστικότερη συνάντηση, πού γίνεται στό χῶρο τῆς καρδιᾶς.

    Ὁ Θωμᾶς ἀνταποκρίνεται σ’ αὐτή τήν ἐπιθυμία τοῦ Χριστοῦ καί δέν μένει στή συνάντηση μέ τόν Κύριο καί τό Διδάσκαλο, ἀλλά προχωρεῖ στή συνάντηση μέ τό Θεό καί «ψηλαφήσας ὡμολόγησε Αὐτόν εἶναι Θεὸν οὐ γυμνόν, καὶ ἄνθρωπον οὐ ψιλόν» (Στιχηρό Ἑσπερινού Κυριακῆς Θωμᾶ).

        Καλούμεθα καί ἐμεῖς νά ἀγωνιζόμεθα γιά τήν ἀπόκτηση τῆς γνήσιας πίστης. Νά μελετοῦμε μέ πίστη τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ καί πνευματικά βιβλία. Νά προσευχόμεθα θερμά καί συχνά. Νά ἔχουμε μετάνοια εἰλικρινή καί καθημερινή γιά τά λάθη μας. Νά δείχνουμε ταπείνωση καί  ἀγάπη πρός τόν πλησίον μας.

     Ἐάν ἔτσι ἀγωνιζόμεθα νά ζοῦμε πνευματικά, θά λάβουμε μέσα μας μία ἄλλη αἴσθηση, θά νοιώθουμε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, πού θά μᾶς πληροφορεῖ καί στερεώνει τήν ἁγία μας πίστη. Νά μήν φοβού-μεθα νά ὁμολογοῦμε, παντοῦ καί πάντοτε, αὐτήν τήν πίστη. Γιά νά ἀξιωθοῦμε ἐκείνης τῆς ἀνεκφράστου παραδείσιας χαρᾶς, ἀπό αὐτήν τήν ζωή, μέ τήν Χάρη καί Φιλανθρωπία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, τίς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας καί ὅλων τῶν Ἁγίων μας.ΑΜΗΝ.