Στήλη Άλατος...

  Τοῦ Ἐπισκόπου Ὠλένης 

Α Θ Α Ν Α Σ Ι Ο Υ 

Κυριακή 16 Μαΐου 2021

      Σήμερα Κυριακή τῶν Μυροφόρων, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς ὑπενθυμίζει τήν τόλμη καί προσφορά τῶν Μυροφόρων Γυναικῶν πρός τόν Σωτῆρα Χριστόν.

   Ἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρίου εἶναι ἀνανέωσις τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, εἶναι ἀνάπλασις καί ἐπάνοδος πρός τήν ἀθάνατη ζωή τοῦ πρώτου ᾿Αδάμ πού καταβροχθίσθηκε ἀπό τόν θάνατο λόγῳ τῆς ἁμαρτίας καί διά τοῦ θανάτου ἐπαλινδρόμησε πρός τήν γῆ, ἀπό τήν ὁποία ἐπλάσθηκε.῞Οπως λοιπόν ἐκεῖνον στήν ἀρχή δέν τόν εἶδε κανείς ἄνθρωπος νά πλάθεται καί νά παίρνη ζωή, ἔτσι τόν δεύτερο ᾿Αδάμ, δηλαδή τόν Κύριο, ὅταν ἀνήστατο ἀπό τούς νεκρούς, κανείς ἄνθρωπος δέν τόν εἶδε, ἀφοῦ δέν παρευ-ρισκόταν κανείς δικός του καί οἱ στρατιῶτες πού ἐφύλασσαν τό μνῆμα ταραγμένοι ἀπό τόν φόβο εἶχαν γίνει σάν νεκροί, μετά δέ τήν ἀνάστασι πρώτη ἀπό ὅλους τόν εἶδε μιά γυναῖκα, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς: “ὅταν ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνα-στήθηκε τό πρωί τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος, παρουσιάσθηκε πρῶτα στή Μαρία τή Μαγδαληνή”(Μάρκ. ΙΣΤ΄,9).

   Λοιπόν Μυροφόρες εἶναι οἱ γυναῖκες πού ἀκολουθοῦσαν τόν Κύριο μαζί μέ τήν Μητέρα Του, ἔμειναν μαζί της κατά τήν ὥρα τοῦ σωτηριώδους πάθους καί ἐφρόντισαν νά ἀλείψουν μέ μῦρα τό σῶμα τοῦ Κυρίου. ῞Οταν δηλαδή ὁ ᾿Ιωσήφ καί ὁ Νικόδημος ἐζήτησαν καί ἔλαβαν ἀπό τόν Πιλᾶτο τό δεσποτικό σῶμα, τό κατέβασαν ἀπό τόν σταυρό, τό περιέβαλαν σέ σινδόνα μαζί μέ ἐκλεκτά ἀρώματα, τό ἐτοποθέτησαν σέ λαξευτό μνημεῖο, καί ἔβαλαν μεγάλη πέτρα ἐπάνω στή θύρα τοῦ μνημείου. Μέ τήν φράσι καί ἡ ἄλλη Μαρία ἐννοοῦσε ὁπωσδήποτε τήν Θεομή-τορα,διότι αὐτή λεγόταν μητέρα καί τοῦ ᾿Ιακώβου καί τοῦ ᾿Ιωσῆ, πού ἦσαν ἀπό τόν ᾿Ιωσήφ τόν Μνήστορα. Οἱ Μυροφόρες Γυναῖκες ἡ Μαγδαληνή Μαρία καί ἡ ᾿Ιωάννα καί ἡ Μαρία τοῦ ᾿Ιακώβου καί οἱ ἄλλες μαζί τους,ἑτοιμάζουν λοιπόν μῦρα καί ἀρώματα, ἀφ᾿ ἑνός μέν πρός τιμήν τοῦ νεκροῦ, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ γιά παρηγοριά ἀπό τή δυσωδία τοῦ σώματος, ὅταν θά ἔλειωνε, βοηθώντας μέ τήν ἀλοιφή των τούς ἐπιθυμοῦντας νά παραμένουν δίπλα.

    Στήν ἐποχή μας, πού ἡ ἀπιστία καί τό ὑλιστικό φρόνημα ξα-πλώνουν συχνά τά πλοκάμια τους στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, χρειάζεται θάρρος γιά νά παραμένει κάποιος πιστός. Ἀλλά, θάρρος καί τόλμη χρειάζονται ἀκόμη, γιά νά ὁμολογοῦμε, νά δίνουμε μαρτυρία Χριστοῦ στήν σύγχρονη κοινωνία μέ τή ζωή, τά ἔργα καί τά λόγια μας. Σήμερα, πού ἡ ἁμαρτία ἔγινε τῆς μόδας, ὅπως ἔλεγε ὁ Ὅσιος Παῒσιος ὁ Ἁγιορείτης. Ὅταν δηλαδή οἱ ἄλλοι Τόν ἀρνοῦνται, ἐμεῖς νά Τόν ὁμολογοῦμε. Ὅταν Τόν βλασφημοῦν, ἐμεῖς νά Τόν ὑπερασπιζόμεθα.Ὅταν οἱ ἄλλοι Τόν ἐγκαταλείπουν, γιατί δέν τούς βολεύει στόν τρόπο ζωῆς τους, ἐμεῖς νά παραμένουμε σταθεροί κοντά Του, «ἔργῳ καί λόγῳ». Νά ἀποδεικνύουμε ἔμπρακτά, μέ τό γνήσιο χριστιανικό μας παράδειγμα ὅτι τό Εὐαγγέλιο δέν εἶναι θεωρία καί λόγια, ἀλλά πράξη καί συγκεκριμένος τρόπος ζωῆς. Γιατί, δυστυχῶς, ἡ δειλία, ὁ φόβος, ἡ σκοπιμότητα, οἱ ἔνοχοι συμβιβασμοί, τό ἠθικό ξεπούλημα, τείνουν νά γίνουν τά μόνιμα πλαίσια ζωῆς καί συμπεριφορᾶς στή σημερινή κοινωνία. Ὅμως, ὅπως δια-πρύσια ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διακηρύττει, ὁ Θεός δέν μᾶς ἔδωσε  Πνεῦμα δειλίας,ἀλλά δυνάμεως καί ἀγάπης καί σωφρο-νισμοῦ (Β΄Τιμ. Α΄, 7).

     Ἄς μή ξεχνοῦμε ποτέ τήν ἀψευδή τοῦ Κυρίου ἐπαγγελία: «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγώ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς»(Ματθ. Ι΄, 32). 

      Αὐτῆς τῆς καλῆς ὁμολογίας ἄς μᾶς ἀξιώσει ὁ Ἀναστάς Κύριος νά βιώσουμε καί κληρονόμοι τῆς αἰωνίου Βασιλείας Του, διά τό μέγα Του ἔλεος, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου, τῶν Ἁγίων Μυροφόρων, τῶν  εὐσχήμων Βουλετῶν Ἁγίων Ἰωσήφ τοῦ ἀπό Ἀριμαθαίας καί τοῦ Νικοδήμου , καί τῶν πάντων τῶν Ἁγίων.    ΑΜΗΝ.