Στήλη Άλατος....

 Τοῦ Ἐπισκόπου Ὠλένης 

Α Θ Α Ν Α Σ Ι Ο Υ 

Κυριακή 21 Μαρτίου  2021

        Σήμερα  Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν νίκη της κατά τῆς αἵρεσης τῆς εἰκονομαχίας.Σέ μία ἐποχή ὅπου πάμπολλοι παραμορφωτικοί φακοί ὑπάρχουν, πού διαστρεβλώνουν τήν ἀλήθεια.

Ἡ Κυριακή τῆς ᾽Ορθοδοξίας, γιά μία ἀκόμη φορά, ἔρχεται μέ τήν ἀνάμνηση τῆς αἀναστήλωσης τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων νά μᾶς ὑπενθυμίσει τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στήν ζωή μας μέ τήν κατά σάρκα Γέννησί Του καί τό μεγαλεῖο μας ὡς ἀνθρώπων.

    Σήμερα, αὐτό πού τιμᾶται, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος, στήν ὁλότητά του ὡς ψυχή καί ὡς σῶμα, ὡς κάτι τό ἄϋλο ἀλλά καί κάτι τό ὑλικό, ὡς κάτι τό ἀόρατο, ἀλλά καί ὡς κάτι τό ὁρατό. Σήμερα ὁ ἄνθρωπος, τόν ὁποῖο τόσο βάναυσα ὁ ὑλικός πολιτισμός ὑποβίβασε σέ ἀπρόσωπη ὀντότητα καί τόν μετέβαλε σέ ὕπαρξη χωρίς ὄνομα, χωρίς ἀξία καί χωρίς σημασία, ἀποκαθίσταται.

   Οἱ εἰκονομάχοι ἀπηγόρευαν τήν ἀπεικόνιση τοῦ Χριστοῦ ὡς ὑποτιμητική γιά τήν θεότητά Του, ἀποδομοῦσαν κατ’ οὐσίαν τό θεμελιωδέστερο στοιχεῖο τοῦ σχεδίου τῆς θείας οἰκονομίας.Ἔτσι ἐπεχείρησαν νά ἐπιβάλουν ἕνα τύπο πνευματικῆς ζωῆς, πού ἀπεχθάνεται τό σῶμα καί θεωρεῖ τήν ὑλικότητα παντελῶς ξένη πρός τό πνεῦμα.

    Ἡ εἰκονομαχία, μέ τήν ἄρνηση τῆς δυνατότητας ἐξεικονισμοῦ τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἁγίων, διότι τάχα ἔτσι ὑπῆρχε ἐκτροπή πρός τήν εἰδωλολατρία, ἀρνεῖτο τό πιό καίριο στοιχεῖο τῆς ἐν Χριστῷ ἀποκάλυψης, δηλαδή ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος εἰς τό  πρόσωπον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἄρνηση αὐτή σήμαινε ταυτοχρόνως καί τήν μή ἀποδοχή τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν σαρκωθέντα προαιώνιον Λόγον τοῦ Θεοῦ. Πάνω σ᾽ αὐτήν τήν πραγματικότητα κρίθηκε ἀπαρχῆς ἡ ἀλήθεια τῆς πίστεως ἀπό τήν αἵρεση, ὅπως τό διατύπωσε ἀνάγλυφα ὁ Ἅγιος ᾽Ιωάννης ὁ Θεολόγος: «Πᾶν πνεῦμα ὅ ὁμολογεῖ ᾽Ιησοῦν Χριστόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι∙. καί πᾶν πνεῦμα ὅ μή ὁμολογεῖ τόν ᾽Ιησοῦν Χριστόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι»(Α΄Ἰωάννου Δ, 2-3).Ἡ νίκη, λοιπόν, τῆς ᾽Εκκλησίας μέ τήν ἀποκατάσταση τῶν εἰκόνων ἦταν ἡ διακήρυξη, γιά μία ἀκόμη φορά, ὅτι «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (᾽Ιωάν. 1, 14).

    Ἔτσι ἡ ὕπαρξη τῶν εἰκόνων στήν ᾽Εκκλησία μας λειτουργεῖ ἀφ’ἑνός ὡς ἕνα εἶδος ἐποπτικοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ἀφ’ἑτέρου ὡς διαρκής προτροπή γιά τόν ὀρθό προσανατολισμό τοῦ πιστοῦ, νά βλέπει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς του. Οἱ εἰκόνες, δηλαδή, στήν ᾽Εκκλησία δέν ὑπάρχουν γιά λόγους αἰσθητικῆς, ἀλλά ἀποτελοῦν τήν αἰσθητοποίηση τῆς πίστεως καί παραπέμπουν σέ ὅ,τι συνιστᾶ αὐτοσυνειδησία τῆς ᾽Εκκλησίας.

   Κριτήριο, λοιπόν, στήν Ὀρθοδοξία εἶναι ὅ,τι κρατάει ζωντανή τή σχέση τοῦ πιστοῦ μέ τόν Χριστό, κι’αὐτό τό κριτήριο λειτούργησε καί στόν ἀγῶνα γιά τίς εἰκόνες. Ἡ σχέση μέ τόν Χριστό ἀποτελεῖ τόν θησαυρό τῆς πίστεως, γι᾽ αὐτό καί κάθε τί ἄλλο ὑποβαθμίζεται ἤ ἀπορρίπτεται ὡς ἀνάξιο λόγου. Ὁ Ἀπόστολος Παύλος διεκήρυξε ὅτι «ἡγοῦμαι πάντα σκύβαλα εἶναι, ἵνα Χριστόν κερδήσω» (Φιλ.Γ, 8). ᾽Από τήν ἄποψη αὐτή, καταλαβαίνουμε ὅτι στήν πίστη μας δέν βρῆκαν καθόλου χῶρο νά παγιωθοῦν οἱ ὅποιες τάσεις παρουσιάστηκαν ιδεολογοποιήσεως τῆς Ὀρθοδοξίας ἤ κατανόησής της μέ τρόπο φανατικό καί ζηλωτικό. Διότι καί ἡ ἰδεολογία καί ὁ φανατισμός καί ὁ ζηλωτισμός διαγράφουν ἐντελῶς καί διά μιᾶς τή ζωντανή σχέση μέ τόν Κύριο,διότι ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη (Α´ ᾽Ιωάν. 4, 16).

    Αὐτό ἀκριβῶς προβάλλει πάνω ἀπό ὅλα ἡ Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τήν ἀναστήλωση τῶν εἰκόνων, γεγονός πού συνιστᾶ καί τήν πρόκληση γιά νά μετρήσουμε καί τίς δικές μας ὀρθόδοξες ἀντοχές. Αὐθεντικός ἑαυτός  δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν ἀποκαταστημένη εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μέσα μας, ἡ ὁποία λειτουργεῖ σωστά, ὅταν πορεύεται πάνω στίς ράγες τῆς ἀγάπης. Ἡ Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας ἑορτάζεται ὅταν μᾶς βρίσκει νά ζοῦμε ὡς ὁ Χριστός ἐπί τῆς γῆς, ἔχοντας ὡς γνώρισμά μας τήν ἀγάπη ᾽Εκείνου πρός τόν Θεό καί πρός τόν συνάνθρωπο. Ἡ ὕπαρξη τῆς ἀγάπης  εἶναι αὐτή πού ἀποκαλύπτει τόν βαθμό τῆς ὀρθοδοξίας μας. Πατᾶμε στέρεα πάνω στήν ἀλήθεια τῆς παράδοσης τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἀποστόλων καί φανερώνουμε τό στέρεο αὐτό πάτημά μας μέ τό βίωμα τῆς ἀγάπης μας, ἔτσι ἀλήθεια καί ἀγάπη συνυπάρχουν στήν πορεία τῆς ᾽Εκκλησίας μας.

     Καλούμεθα νά παραμείνουμε μέσα στόν ὀρθόδοξο χῶρο τῆς Ἐκκλησίας , νά ἀναστηλώσουμε τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μέσα μας, διά νά ὁδηγηθοῦμε ἀπό τήν ἐπίγεια Ἐκκλησία εἰς τήν ἐπουράνιο θριαμβεύουσα Ἐκκλησία. ΑΜΗΝ.