Απάντηση στο 1821 του ΣΚΑΪ (Β' μέρος)

Του Πέτρου Γιατρά*

ΕΠ. 7
Συνεχίζοντας τα επεισόδια, βλέπουμε ότι γίνεται περαιτέρω προσπάθεια, να πληγεί η συνέχιση του ελληνισμού, υποστηρίζοντας τη δημιουργία ενός καθαρά νέου και αναμεμειγμένου έθνους. Χαρακτηριστικά, γίνεται λόγος για ανυπαρξία ταυτότητας μεταξύ των πολιτών του νέου κράτους. Δηλαδή, το προσωνύμιο Ρωμιός και η Ορθοδοξία, δεν συγκρότησαν για τετρακόσια χρόνια την πολιτιστική ταυτότητα αυτών, αλλά και των αλύτρωτων Ελλήνων;

Από τα λίγα θετικά στοιχεία που αναφέρονται, παρατηρούμε ότι δικαιολογείται η μη δημοκρατική αντιμετώπιση των πολιτικών υποθέσεων, από τον εθνικό κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια.

ΕΠ. 8
Τα σύνορα του νέου κράτους, έχουν κατοχυρωθεί. Μετά τον θάνατο του Καποδίστρια, έρχεται ο νέος βαυαρός βασιλιάς Όθωνας, αρχίζοντας έτσι η περίοδος της βαυαροκρατίας. Ξεκινά, πάλι, ο αφηγητής, να διατίνεται ότι οι βαυαροί συνέχισαν τον μύθο των ρομαντικών ευρωπαίων, για τη σύνδεση αρχαίων και νεοελλήνων.

Στη συνέχεια, παρουσιάζεται το θέμα του κρυφού σχολειού. Πάλι, όπως και στην περίπτωση των γεγονότων της Αγίας Λαύρας, παίρνουν ξεκάθαρη θέση, ότι είναι άλλος ένας εθνικός μύθος. Πράγματι και εδώ οι απόψεις διαφέρουν. Αφ’ ενός, οι Τούρκοι δεν ενοχλούνταν από την εκμάθηση γραμμάτων των ελληνοπαίδων, αφού θα τους χρησιμοποιούσαν σε καίριες θέσεις του οθωμανικού κράτους. Από την άλλη όμως, θα τους πείραζε φοβερά, η μεταλαμπάδευση επαναστατικών ιδεών, με σκοπό την κατάλυση της αυτοκρατορίας. Έτσι, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση, δηλαδή και σχολεία υπήρχαν, υπό τον έλεγχο του κράτους και κρυφά σχολεία, στα οποία γινόταν μάθημα της εθνικής αφύπνισης των νέων.
Και κάπου εδώ, εμφανίζεται και η αμφιλεγόμενη φιγούρα του Φαλμεράυερ. Τον επικαλούνται ως ιστορική πανάκεια, ενώ ο ίδιος ήταν ένας απλός περιηγητής, που καμία σχέση με την επιστήμη της ιστορίας δεν είχε, εντούτοις εξήγαγε διάφορα συμπεράσματα, για τον τόπο και τους ανθρώπους που συναντούσε στην τότε Ελλάδα. Ο ίδιος επαγγελόταν δημοσιογράφος.

Ως συνέχεια των παραπάνω, ο δημοσιογράφος Π. Τατσόπουλος, ο οποίος είναι και ο αφηγητής της σειράς, ακολουθεί ως πανάκεια την αλβανική καταγωγή των αρβανιτών, ο καθηγητής ιστορίας Α. Βερέμης, αναφέρεται στο ”ελληνοαλβανικό” λεξικό του Μ.Μπότσαρη, ενώ ο ίδιος ο ήρωας το αποκαλεί ως ”λεξικό της αρβανιτικής και της ελληνικής απλής” κ.α. Ακόμα, ο ίδιος καθηγητής, αναφέρει ότι ο Μπότσαρης ήξερε και τουρκικά για να συνεννοείται με τους Τούρκους, ενώ σε προηγούμενο επεισόδιο, ανέφεραν πως οι τούρκοι γνώριζαν ελληνικά, για τον ίδιο σκοπό.
Όσον αφορά τη φουστανέλα, οι συντελεστές υποστηρίζουν ότι είναι καθαρά αλβανική ενδυμασία που φοριέται απ’ όλους τους αλβανούς της βαλκανικής, πράγμα το οποίο είναι λάθος, καθώς οι αλβανοί της βόρειας Αλβανίας και του Κοσσυφοπεδίου, φορούν χαρακτηριστικά λευκά παντελόνια. Ακόμα, αν συμβαδίσουμε με τη δική τους αφήγηση, ότι δηλαδή οι αρβανίτες είναι Αλβανοί, τότε οι αρβανίτες νησιώτες, δεν φορούν φουστανέλα, αλλά βράκα! Όλα αυτά, λοιπόν, αποδεικνύουν τις ανακρίβιές τους! Και για να κλείσουμε το θέμα της καταγωγής των αρβανιτών, στις δύσκολες στιγμές που κλήθηκε να διαβεί το ελληνικό έθνος, οι αρβανίτες επέλεξαν πλευρά, ξεκάθαρα, όντας μπροστάρηδες σε κάθε ελληνικό αγώνα!

ΕΠ. 9
Στο ένατο και τελευταίο επεισόδιο, γίνεται αναφορά στα αντίποινα των Τούρκων εξ’ αιτίας της Επανάστασης. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρονται περιοχές όπως η Κύπρος, η Σμύρνη, ακόμα και αυτή η Κωνσταντινούπολη, με το παράπονο ότι δέχτηκαν άδικα αντίποινα, ενώ δεν συμμετείχαν στην Επανάσαταση. Μα δεν τους πέρασε από το μυαλό, ότι και αυτοί ήταν Ρωμιοί, Έλληνες;
Κλείνοντας, βλέπουμε πάλι την προσπάθεια, όχι μιας συμφιλίωσης μεταξύ των δύο λαών, αλλά μιας υποταγής στους Τούρκους, δείχνοντας μια εικόνα ενός μεικτού κοιμητηρίου, με χριστιανικούς και μουσουλμανικούς τάφους, λέγοντας αφηγηματικά, ”ότι χριστιανοί και οθωμανοί, έζησαν μαζί, πολύ αρμονικά και πέθαιναν και μαζί”, πράγμα το οποίο -υποσυνείδητα- βάζει τον τηλεθεατή να σκεφθεί ότι, αφού ζούσαμε τόσο ωραία μαζί, για πιο λόγο έγινε τελικά αυτή η -ίσως αχρείαστη- Επανάσταση;


ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η Επανάσταση, είχε ξεκάθαρο εθνικό χαρακτήρα και έγινε ενάντια στην τυραννική δουλεία που υπέστησαν οι Έλληνες από τους οθωμανούς, ήδη από το 1453. Στο ερώτημα, για το αν η Επανάσταση ήταν επιτυχής, μας απαντά ο αείμνηστος π. Γεώργιος Μεταλληνός, καθηγητής Πανεπιστημίου: «η Επανάσταση δεν ήταν επιτυχής, αφού δεν ολοκληρώθηκε. Ο κύριος στόχος ήταν η αναβίωση της βυζαντινής αυτοκρατορίας και όχι η δημιουργία μιας μικρής Ελλάδας». Μένει, λοιπόν, σε μας, παρακαταθήκη το να πράξουμε αναλόγως με τα πεπρωμένα τα οποία οι ίδιοι οι πρόγονοί μας έθεσαν, ή να δειλιάσουμε, όντας οσφυοκάμπτες και εθελόδουλοι ξένων συμφερόντων.

*ο Πέτρος Γιατράς είναι Θεολόγος Ε.Κ.Π.Α. και ιστοριοδίφης.

Πηγή : http://kl-news.com/
Κήρυκος Λίθος