Γράφει ο Πέτρος Γιατράς*
Για άλλη μια χρονιά, είμαστε μπροστά από την μεγάλη εκείνη Εορτή του Έθνους μας, την δική μας ”Άνοιξη”, το δικό μας ”Πάσχα”, την επέτειο της Εθνεγερσίας των Ελλήνων.
Όμως αυτή η φορά, φαντάζει ακόμα μεγαλύτερη, καθώς συμπληρώνονται διακόσια χρόνια από τότε και εμείς ως χρεός έναντι των ηρωικών προγόνων μας, πρέπει να ανλογιστούμε για το αν τους είμαστε αντάξιοι, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας σήμερα και ίσως επανέλθουμε κάποια άλλη φορά.
Όπως είναι γνωστό, σχεδόν κάθε χρόνο ο τηλεοπτικός σταθμός του ΣΚΑΪ αναμεταδίδει μια σειρά επεισοδίων ντοκυμαντέρ, που εκθειάζει τα γεγονότα πριν και μετά την Επανάσταση του ’21, με ωραία σκηνικά, ονομαστούς καθηγητές με βαρείς τίτλους και εν γένει είναι μια πολύ καλά στημένη παραγωγή. Βεβαίως, όταν πρωτοδημοσεύθηκε τηλεοπτικά, είχε μια κάποια απήχηση, ο κόσμος όμως δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία. Φέτος, όμως, με αυτό τον ιό που δοκιμάζει όλη την υφήλιο, ίσως θα έχει μεγάλη θεαματικότητα. Όπως και να έχει, εμείς εντοπίσαμε τα ”λάθη” και τις ”παραλείψεις” της σειράς, παρουσιάζοντάς τα ανά επεισόδιο.
ΕΠ. 1
Αναφέρεται, ότι ”μέσα σε λίγους μήνες, όλοι οι Έλληνες, όλων των ηλικιών, όλων των τάξεων κλπ, μπαίνουν στον αγώνα!” Και αναρωτιέται ο αφηγητής : ”πως γίνεται αυτό, ενώ δεν έχει ξαναγίνει πιό παλιά κάτι αντίστοιχο;”
Μια τέτοια απορία δεν μπορεί να σταθεί, αφού έχουμε πάμπολλα προεπαναστατικά τοπικά κινήματα, στα οποία πάντα με επικεφαλής κάποιον πολιτικό ή εκκλησιαστικό ταγό και με τον απλό λαό να ακολουθεί, πολεμώντας με ότι πραγματικά είχε. Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η Αγροτική λεγόμενη Επανάσταση των Αγράφων -όπως και αυτή των Ιωαννίνων- υπό τον εθνοϊερομάρτυρα επίσκοπο Διονύσιο τον φιλόσοφο ή σκυλόσοφο, όπως τον αποκαλούσαν οι Τούρκοι περιπαιχτικά, το 1600 και 1611 αντίστοιχα. 
Για μεγάλο διάστημα, στη ροή του βίντεο, δίνεται η εντύπωση, ότι προσπαθείται από τους συντελεστές ο εξωραϊσμός της οθωμανικής αυτοκρατορίας ως οργανωμένου κράτους, αλλά δημιουργία μιας εικόνας ερηνικής συμβίωσης μωαμεθανών και χριστιανών.
Όσον αφορά το πρώτο σκέλος, αυτό κατέστη δυνατό, καθ’ ότι οι Έλληνες ήταν οργανωμένοι, με χρήματα, υλικά αγαθά, παιδεία, σε αντίθεση με τους Τούρκους.
Άλλα θέματα που δίχονται σε πρώιμο στάδιο, είναι ο εποικισμός του κυρίως ελλαδικού χώρου από τους Aρβανίτες, τους οποίους αποκαλεί Aλβανούς, πράγμα λανθασμένο, αφενός γιατί οι ίδιοι οι αλβανοί για τον εαυτό τους χρησιμοποιούσαν το προσωνύμιο ”σκιπτάρ”, κάτι που ποτέ δεν έκαναν οι Aρβανίτες και αφετέρου οι Aρβανίτες, όταν πήραν τα όπλα, το έκαναν για μια ελεύθερη Ελλάδα και όχι για την Αλβανία. Αλλού, προσπαθείται χτύπημα κατά του χριστιανισμού, λέγοντας ότι “με την έλευση των οθωμανών, σταματά η εκμετάλλευση του αγροτικού πληθυσμού από τους χριστιανούς μεγαλογαιοκτήμονες”, λες και δεν υπήρχαν και επί τουρκοκρατίας οι κοτζαμπάσηδες! Επίσης, τα έργα υποδομής που κάνουν οι οθωμανοί, γίνονται προς ίδιον όφελος και όχι αποκλειστικά για την καλύτερη διαβίωση των χριστιανών ραγιάδων! Παρακάτω, παρουσιάζεται η υποταγή των βυζαντινών ηθών και εθίμων (τρόποι συμπεριφοράς και ζωής) στα αντίστοιχα οθωμανικά, ως μπόλιασμα πολιστικό και πολιτισμικό! Δηλαδή, είναι καλύτερο, όταν το ανώτερο υποτάσσεται στο κατώτερο, χάριν του δικαίου του ισχυρού;!
Μόνη, μεγάλη και θετική έκπληξη στο πρώτο επεισόδιο, είναι η παραδοχή του γεγονότος ότι ο Μωάμεθ ο Πορθητής, έχει αίμα ελληνικό!
Πιο κάτω, εμφανίζεται ο όρος Ρωμιός ή Rum στα οθωμανικά, ο οποίος είναι χαρακτηρισμός όλων των ορθοδόξων υπηκόων της αυτοκρατορίας και σε καμία περίπτωση δεν αναφέρεται σε έθνος. Και αυτό όμως δεν αποδεικνύεται από κάπου, αφού υπάρχουν ξεχωριστά εθνοτικά ονόματα για τους Σέρβους, τους Βουλγάρους, τους Μολδαβούς και τους Αλβανούς, αντιθέτως, για τους Έλληνες της Κύπρου, αλλά και για τους εναπομείναντες στην Μ. Ασία, χρησιμοποιούν τον όρο Ρωμιοί.
Προοδευτικά και φτάνοντας σιγά σιγά στις συνθήκες που οδήγησαν στην Επανάσταση, προβάλλεται και ενισχύεται υπερβολικά η οικονομική δυσπραγία των Ελλήνων και γενικά των χριστιανικών πληθυσμών, βεβαίως δικαιολογημένα. Το μεμπτό όμως σε αυτό, παρεμβάλλεται στο ότι -όπως επικαλούνται οι συντελεστές- και οι Τούρκοι είναι στην ίδια δυσμενή θέση. Πώς όμως να συμβαίνει κάτι τέτοιο, όταν οι Τούρκοι δεν πληρώνουν κεφαλικό φόρο, όταν δεν αντιμετωπίζονται εν γένει ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας;
Όσον αφορά τους μεικτούς γάμους, σημειώνονται πολύ σωστά, δεν αναφέρονται όμως οι λόγοι που συμβαίνουν, όπως οι εξισλαμισμοί, η βία ή τα δόλια κίνητρα, είτε είναι οικονομικά είτε πολιτικά.
Αναφορικά με τους κλέφτες, ως κίνητρο μοναδικό για την πράξη της φυγής τους στο βουνό, θέτει το οικονομικό ζήτημα, πράγμα που είναι σωστό, χωρίς όμως να ξεχνάμε τον παράγοντα ”Τουρκιά”, που καταδυναστεύει παντοιοτρόπως το ελληνικό-χριστιανικό στοιχείο και το γεγονός ότι οι κλέφτες από τη φύση τους δεν μπορούσαν να παίξουν τον ρόλο του ραγιά!
Αυτό, λοιπόν, το πρώτο επεισόδιο, φτάνει στο τέλος του, λέγοντας πραγματικά κάτι το απαράδεκτο, ότι οι κλέφτες αλλά και ο λαός δεν έχουν επίγνωση και αίσθηση πως ανήκουν σε μια κοινότητα με πολλά κοινά χαρακτηριστικά, δηλαδή έθνος, θρησκεία, ήθη και έθιμα. Εδώ, γίνεται καταφανής κατάλυση της ιστορικής αλήθειας, αφού με το “έτσι θέλω” και χωρίς κάποιον λόγο, διαγράφεται η χιλιόχρονη και πλέον ζωή και καθημερινότητα των Ελλήνων, εντός των ορίων της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μα καλά, οι άνθρωποι ήταν αποξενωμένοι μεταξύ τους, χωρισμένοι από την τοπική και την κεντρική εξουσία, από τους εκκλησιαστικούς ταγούς; Ενώθηκαν ξαφνικά άνθρωποι από διάφορα μέρη της ελλαδικής χερσοννήσου και πέραν αυτής; Και μόνο για οικονομικούς σκοπούς επαναστάτησαν;
ΕΠ. 2
Στο δεύτερο κατά σειρά επεισόδιο παρουσιάζεται η ”προσπάθεια του κλασσικισμού και του ρομαντισμού, με τις επισκέψεις των περιηγητών, να συνδεθεί η αρχαία Ελλάδα με τους νεοέλληνες”. Αυτό φυσικά δεν ευσταθεί, καθ’ ότι δεν θα μπορούσε κάτι τέτοιο να συμβεί μονομερώς. Δηλαδή, οι δυτικοευρωπαίοι φιλέλληνες, δεν θα μπορούσαν με το ζόρι να ταυτίσουν την αρχαία με την -υπό κατασκευή- νέα Ελλάδα, δίχως να υποστηρίζεται κάτι αντίστοιχο και από τους νεοέλληνες. Χαρακτηριστικά, είναι τα λόγια του Θ. Κολοκοτρώνη κατά την ομιλία του στην Πνύκα, όπου αναφέρεται στο ένδοξο παρελθόν των αρχαίων προγόνων.
Παρακάτω, αναφέρεται ότι μετά την γαλλική επανάσταση και με τον φορέα των ιδεών της στον ελληνικό χώρο, τον Αδαμάντιο Κοραή, αρχίζει η σύνδεση αρχαίων και νεοελλήνων! Μα, αναρωτήθηκε κανείς, ύστερα από τετρακόσια και πλέον χρόνια δουλείας, πως θα γινόταν η σύνδεση, όταν δεν υπάρχει -όχι μόνο εθνική- αλλά στοιχειώδης παιδεία; Επίσης, ακούγοντας το ότι ”η γαλλική επανάσταση εφευρίσκει το έθνος”, απορεί κανείς για το που πήγε εκέινο το όμαιμον, το ομόθρησκον και το ομόγλωσσον;!
Στο τέλος του εν λόγω επεισοδίου, παρουσιάζεται και ο Αλή πασάς των Ιωαννίνων ως Αλβανός, όμως στην ουσία ο ίδιος είναι Τουρκαλβανός και αμφισβητείται έντονα το αν είχε κάποια εθνική συνείδηση, αφού, ταυτόχρονα, υπηρετεί τον σουλτάνο, έχει στραστιώτες τούρκους και αλβανούς, εκμισθώνει για τον ίδιο σκοπό Έλληνες αρματωλούς και στην αυλή του – στις πιο επίσημες θέσεις -υπάρχουν Έλληνες λόγιοι, οι οποίοι και τον επηρεάζουν, όπως μπορούν, για το καλό του τοπικού ελληνικού και χριστιανικού πληθυσμού.
ΕΠ. 3
Αγία Λαύρα. Παρουσιάζεται ως μύθος η μάζωξη των προκρίτων της Πελοποννήσου και ο όρκος των αγωνιστών, ανήμερα της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Πραγματικώς, οι απόψεις διίστανται, με σοβαρά ερείσματα εντός των πηγών και για τις δύο απόψεις. Όφειλαν όμως, να τις αναφέρουν και τις δύο, μη παίρνοντας ξεκάθαρη θέση, σε ένα θέμα τόσο σοβαρό, για το οποίο δεν έχει κατασταλάξει η ιστορική κοινότητα.
Καθώς περιγράφει την προετοιμασία του αγώνα, στο τέλος ”πετιέται” το ότι ”η όλη προσπάθεια, σκοπό είχε τον κορεσμό των οπλαρχηγών για να αποκτήσουν και να κερδίσου περισσότερη γη”. Εξακολουθείται, δηλαδή, να μην προβάλλεται ο εθνικός χαρακτήρας της Επανάστασης, χωρίς στοιχεία. Ακόμα, γίνεται προσπάθεια σπίλωσης του χαρακτήρα του Αγώνα, ταυτίζοντάς τον με αγριότητες, βιαιότητες και φρικαλεότητες έναντι των οθωμανών, οι οποίοι μας είχαν -τάχα- χαρίσει ανεξιθρησκία, ευημερία κ.α. Επίσης, τονίζει με έμφαση, ότι στην ηγεσία του αγώνα η εκκλησία είχε πρωταγωνιστικό ρόλο, για να αναδείξει και το θρησκευτικό μένος και μίσος των Ελλήνων, λες και οι Τούρκοι μας κατέλαβαν ειρηνικά. Παρουσιάζοντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα της ελληνικής ομώτητας εις βάρος των τούρκων, την άληση της Τριπολιτσάς, όπου σφαγιάστηκαν και όλοι οι άμαχοι, όπως και εβραίοι, βεβαίως και αυτό είναι αληθές, αλλά δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τους επαναστάτες, οι οποίοι έζησαν τα ίδια και χειρότερα για τετρακόσια και πλέον έτη. Όπως αναφέρει στα απομνημονεύματά του, ο Θ. Κολοκοτρώνης -λίγο παραφραστικά-, ”με αυτή την πράξη, ο υπόδουλος Ελληνισμός, έβγαλε τα αποθημένα του για τα χρόνια της σκλαβιάς”.
Τέλος, να σημεοώσουμε εδώ και το εξής, ότι ως αντιπαραβολή της σφαγής στην Τρίπολη, ας μην ξεχνάμε και τις αντίστοιχες της γαλλικής επανάστασης -για την οποία με κάθε ευκαιρία διατίνονται ότι είναι η μητέρα όλων των συγχρόνων επαναστάσεων-, με αποκορύφωμα τον αλληλοσκοτωμό των αρχηγικών στελεχών της, όπως για παράδειγμα του Ροβεσπιέρου, μόνο και μόνο για την ανάληψη της εξουσίας!
ΕΠ. 4
Φτάνοντας όλως αισίως, στην έκβαση της επανάστασης, παρουσιάζεται και η άφιξη των Φαναριωτών στην απελευθερωμένη -πλέον- Ελλάδα, τους οποίους χαρακτηρίζουν ως τους πιο αγνούς πατριώτες, οι οποίοι ήλθαν μόνο και μόνο για να προσφέρουν τον εαυτό τους στην υπηρεσία της Πατρίδας, κάνοντας σαφή υπαινιγμό μομφής στο χαρακτήρα των οπλαρχηγών. Αφενός μεν, δεν μπορούμε να πούμε εκ των πραγμάτων ότι οι μορφωμένοι Φαναριώτες δεν είχαν καλούς σκοπούς, ερχόμενοι να προσφέρουν, αφετέρου δε, αμέσως ήρθαν με αρχηγικές τάσεις παραγκωνίζοντας τους οπλαρχηγούς που είχαν τη σύλληψη της Επανάστασης και έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους γι’ αυτήν. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι οι περισσότεροι από αυτούς ήταν συνδεδεμένοι με διάφορες πρεσβείες των μεγάλων δυνάμεων , παίζοντας το παιχνίδι τους και εφαρμόζοντας την πολιτική τους.
ΕΠ. 5
Στο πέμπτο επεισόδιο, κυριαρχούν δύο μεγάλες φιγούρες, αυτές του Θ. Κολοκοτρώνη και του Α.Μαυροκορδάτου. Και σε αυτή την περίπτωση, δεν ακολουθείται η σωστή ιστορικοκριτική μέθοδος, αλλά επιλέγεται η στήριξη του ενός, έναντι του άλλου. Και φανταστείτε τίνος το μέρος παίρνουν; Μα φυσικά του Μαυροκορδάτου. Γίνεται κατάφορη δυσφήμιση εναντίον του Κολοκοτρώνη που ήταν κατά της λήψης του αγγλικού δανείου, με το σκεπτικό ότι θα γινόμασταν υποχείρια της αγγλικής διπλωματίας. Γενικά, εκτίθεται μια πολύ κακή πλευρά του Κολοκοτρώνη, ως ενός κοινού οπλαρχηγού, που απλώς προσβλέπει στο προσωρινό συμφέρον, κάτι εκ των πραγμάτων αναληθές! Γίνεται προπαγάνδα, από τους συντελεστές, υπέρ της λήψης του ”σωτηρίου δανείου” και ψέγει οπλαρχηγούς και κόσμο, που δεν εμπιστέυονταν τους δυτικούς. Με ίσως ένα σαφή υπαινιγμό στο σήμερα.
ΕΠ. 6
Αφού, λοιπόν, η Επανάσταση είναι σχεδόν ασφαλισμένη στην Πελοπόννησο, η εκπομπή στρέφει το ενδιαφέρον της στην πολιορκία και την μετέπειτα ηρωϊκή έξοδο του Μεσολογγίου. Καθώς αφηγείται το ιστορικό, ως μουσικό χαλί, παίζει αρβανίτικο νανούρισμα. Φυσικά, ως ιστορικό γεγονός, αληθεύει ότι υπερασπιστές υπήρξαν και Αρβανίτες οπλαρχηγοί, όπως ο Μπότσαρης και ο Τζαβέλας με τους πολεμιστές τους, το μεμπτό όμως είναι, το ότι οι ”ακατήχητοι” ιστορικά Έλληνες, μπερδεύονται με το αλβανικό αυτό γλωσσικό μόρφωμα και έτσι πετυχαίνεται α)η εθνική αμφισβήτηση και β)η κατ’ επέκταση ιστορική διαστρέβλωση.
Τέλος, Τούρκος ιστορικός, από τον οποίο αντλούν υλικό για τη σειρά αυτή, αναφέρει ευθέως, ότι: ”οι νεοέλληνες, είναι ένα μείγμα Αλβανών, Τούρκων, Βλάχων και Ελλήνων”. Κανείς όμως από τους Έλληνες ιστορικούς και δημοσιογράφους που παρουσιάζουν τη σειρά, δεν είπε το παραμικρό αντίθετο για την ως άνω απαράδεκτη δήλωση. Αξίζει, ωστόσο, να αναφέρουμε, πως οι Βλάχοι δεν είναι ειδική εθνοτική ομάδα, αλλά εθνικά Έλληνες, οι οποίοι ομιλούν ρουμανικό γλωσσικό μόρφωμα.
*Ο Πέτρος Γιατράς είναι Θεολόγος Ε.Κ.Π.Α. και ιστοριοδίφης
Πηγή : http://kl-news.com/
Κήρυκος Λίθος
Πηγή : http://kl-news.com/
Κήρυκος Λίθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου