Στήλη Άλατος.....

 Τοῦ Ἐπισκόπου Ὠλένης 

Α Θ Α Ν Α Σ Ι Ο Υ 

Κυριακή  27 Ιουνίου 2021

        Σήμερα Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ καί ἑορτάζει ὅλους τούς διαλάμψαντες Ἁγίους, γνωστούς καί ἀγνώστους. Τούς προβάλλει ἐνώπιόν μας, γιά νά μᾶς ἀποκαλύψει τό ἔργον πού ἐπέτελεσε τό Πανάγιον Πνεῦμα, πού κατῆλθε κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καί ἀλλοιώνει ἐπί τό καλύτερο τήν ψυχή κάθε καλοπροαιρέτου ἀνθρώπου. 

       Ἔτσι οἱ Ἅγιοι Πάντες δέχθηκαν τό Πανάγιον Πνεῦμα, καθαρίσθηκαν ἀπό τόν παλαιόν τους ἄνθρωπον, ἀναγεννήθηκαν πνευματικά  καί καρποφόρησε ἡ ψυχή τους ἀπό τούς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

    Γνώρισαν ὅτι ἡ ἔπαρση εἶναι θλιβερή καί ὀλέθρια αὐταπάτη, εἶναι θανάσιμη πλάνη, μέ τήν ὁποία ἡ τυφλωμένη ἀνθρώπινη φύση ξεγελᾶ τόν ἑαυτό της καί ξεγελιέται ἀπό τούς δαίμονες.

     Λανθασμένες εἶναι οἱ κρίσεις καί οἱ ἐκτιμήσεις τοῦ ὑπερόπτη. Τόν ἑαυτό του τόν θεωρεῖ αὐθύπαρκτο ὄν, ὄχι πλάσμα τοῦ Θεοῦ. Τήν ἐπίγεια ζωή τήν αἰσθάνεται ἀτελείωτη. Τόν θάνατο δέν τόν συλλογίζεται. Στήν αἰωνιότητα δέν πιστεύει. Ἡ θεία Πρόνοια γι’ αὐτόν εἶναι ἀνύπαρκτη. Ὡς κυβερνήτη τοῦ κόσμου ἀναγνωρίζει τήν ἀνθρώπινη λογική. Ὅλες οἱ σκέψεις του σέρνονται στή γῆ. Τή ζωή του τήν ἔχει προσφέρει θυσία στόν κόσμο τοῦτο, στόν ὁποῖο ἐπιθυμεῖ νά ἐγκαθιδρύσει τή διαρκή ἀπόλαυση μέσῳ τῆς ἁμαρτίας.

    Τόν ταπεινόφρονα ἄνθρωπο, ἀπεναντίας, στόν δρόμο τῆς ἐπίγειας ζωῆς τόν συνοδεύει ἡ μνήμη τοῦ θανάτου, διδά-σκοντάς τον νά ἐνεργεῖ σέ κάθε περίσταση μέ τό βλέμμα του στραμμένο στήν αἰωνιότητα καί ἐπιδρώντας εὐεργετικά σ’ ὅλα του τά ἔργα. Ὁ ταπεινός ἐργάζεται γιά τήν ἀρετή, ὄχι γιά τήν ἱκανοποίηση παθῶν, καί γι’ αὐτό ὅ,τι κάνει εἶναι ὠφέλιμο γιά τούς συνανθρώπους του. Ὁ ταπεινός βλέπει τόν ἑαυτό του σάν ἕναν ἀσήμαντο κόκκο μέσα στό σύμπαν, μέσα στούς αἰῶνες, μέσα στίς γενιές καί τά γεγονότα πού πέρασαν καί πού ἔρχονται. Ὁ νοῦς καί ἡ καρδιά τοῦ ταπεινοῦ δέχονται πρόθυμα τή χριστιανική ἀλήθεια καί προοδεύουν σταθερά στίς χριστιανικές ἀρετές. Βλέπουν ἐπίσης καί αἰσθάνονται τήν πτώση τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, γι’ αὐτό μποροῦν νά ἀναγνωρίσουν καί νά δεχθοῦν τόν Λυτρωτή.

    Ἡ ταπεινοφροσύνη βλέπει τόν ἄνθρωπο ὡς κορυ¬φαῖο θεῖο δημιούργημα, ἀλλά βλέπει καί τήν ἁμαρτία πού ἔχει διαποτίσει καί δηλητηριάσει ὅλη τήν ὕπαρξή του. Ἡ ταπεινοφροσύνη ἀνα-γνωρίζει τό μεγαλεῖο τοῦ πλάσματος τοῦ Θεοῦ, ἀλλά συγχρό-νως διαπιστώνει καί τήν παραμόρφωσή του ἀπό τήν ἁμαρτία. Γι’ αὐτή τή συμ¬φορά θλίβεται συνέχεια. Βλέπει τή γῆ σάν ἕναν τόπο ἐξορίας τοῦ ἀνθρώπου καί τόν βιάζει νά ἐπιστρέψει μέ τή μετάνοια στόν οὐρανό, πού τόν ἔχασε ἀπό τήν ἔπαρση.

     Ἡ ἔπαρση,ἀπεναντίας, πού προκάλεσε τήν πτώση καί τήν καταστροφή τῆς ἀνθρωπότητας, δέν βλέπει καί δέν ἀναγνω-ρίζει πτώση καί παραμόρφωση στήν ανθρώπινη φύση• βλέπει μόνο ἀξία, ὡραιότητα, τελειότητα. Ἀκόμα καί τά νοσήματα τῆς ψυχῆς, τά πάθη, τά θεωρεῖ προσόντα. Μία τέτοια θεώρηση τῆς ἀνθρωπίνης φύσης κάνει τόν Λυτρωτή τελείως περιττό.

     Ἡ ὅραση τῶν ὑπερηφάνων εἶναι τυφλότητα, ἐνῶ ἡ τυφλότητα τῶν ταπεινῶν εἶναι ἱκανότητα γιά θέαση τῆς ἀλήθειας. Αὐτό εἶναι τό νόημα τῶν λόγων τοῦ Κυρίου: «Ἦρθα γιά νά φέρω σέ κρίση τόν κόσμο, ἔτσι ὥστε αὐτοί πού δέν βλέπουν νά βροῦν τό φῶς τους, καί ἐκεῖνοι πού βλέπουν νά ἀποδειχθοῦν τυφλοί»( Ἰωάν. Θ΄, 39). Οἱ ταπεινοί δέ¬χονται τόν Κύριο καί φωτίζονται ἀπό τό θεῖο φῶς Του. Οἱ ὑπερήφανοι, ἱκανοποιη-μένοι ἀπό τόν ἑαυτό τους, Τόν ἀπορρίπτουν καί βυθίζονται ἀκόμα περισσότερο στό σκοτάδι μέ τήν ἄρνηση καί τή βλασφημία τοῦ Θεοῦ.

    Αὐτήν τήν σωτήρια ἀρετή τῆς ταπείνωσης βίωσαν οἱ Ἅγιοι Πάντες, ἀξιώθηκαν τῆς θείας Χάριτος καί τῆς μεταμορφώσεώς τους καί κατεστάθησαν μέτοχοι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καλούμεθα, λοιπόν, νά τούς ἀκολουθήσουμε, γιά νά ἐπιτύ-χουμε καί ἐμεῖς τήν μεταμόρφωσή μας καί νά καταστοῦμε  συμπολίτες τους στόν Παράδεισο. ΑΜΗΝ.