Στήλη Άλατος...

 Τοῦ Ἐπισκόπου Ὠλένης 

Α Θ Α Ν Α Σ Ι Ο Υ 

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2021

Σήμερα Κυριακή  τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες,ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς ὑπενπυμίζει τήν παραβολή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, πού

ἐπιστρέφει μετανοιωμένος γιά τήν ἀπρεπῆ συμπεριφορά του πρός τόν Πατέρα του, γιά νά μᾶς διδάξει ὅτι διά τῆς εἰλικρινοῦς μετανοίας ὁ ἄνθρωπος ἐπιστρέφει στόν Θεό καί συμφιλιώνεται μαζί Του.

      Μετάνοια σημαίνει «ἀλλαγή τοῦ νοῦ», ὄχι ἀπλῶς λύπη γιά τό παρελθόν,ἀλλά μία θεμελιώδης μεταμόρφωση τῆς ὅρασής μας, ἕνας νέος τρόπος νά βλέπουμε τόν ἑαυτόν μας, τούς ἄλλους καί τόν Θεό, εἶναι μία μεγάλη κατανόηση.

     Ἡ μετάνοια δέν εἶναι ἕνας παροξυσμός τύψεων καί αὐτοοικτιρμοῦ, ἀλλά  μεταστροφή, ἐπανατοποθέτηση τοῦ κέντρου τῆς ζωῆς μας στήν Ἁγία Τριάδα.

    Ὡς νέος νοῦς καί ὡς μεταστροφή τοῦ κέντρου τῆς ζωῆς ἡ μετάνοια εἶναι κάτι τό θετικό καί ὄχι ἀρνητικό. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης  τῆς Κλίμακος λέγει ὅτι «Μετάνοια ἐστί θυγάτηρ ἐλπίδος καί ἄρνησις ἀπελπισίας». Δέν εἶναι ἀπελπισία οὔτε αὐτομίσος, ἀλλά ἐπιβεβαίωση τοῦ ἀληθινοῦ μας ἑαυτοῦ, τοῦ δημιουργημένου κατ’εἰκόνα Θεοῦ.

     Ἡ μετάνοια εἶναι μία φώτιση, μία μετάβαση ἀπό τό σκότος στό φῶς, μετάνοια σημαίνει νά  ἀνοίξουμε τά μάτια μας στήν θεϊκή ἀκτινοβολία καί νά χαιρετοῦμε τήν αὐγή πού ἔρχεται. Ἡ σύνδεση τῆς μετανοίας μέ τήν ἔλευση τοῦ μεγάλου φωτός εἶναι ἰδιαίτερα σημαντική. Τό φῶς τοῦ Χριστοῦ διαλύει τά σκοτάδι τῆς ψυχῆς μας καί βλέπουμε ξεκάθαρα τίς ἁμαρτίες μας καί καταλαβαίνουμε ἀληθινά τήν  ἁμαρτωλότητά μας.

     Αὐτή εἶναι λοιπόν ἡ ἀρχή τῆς μετανοίας, ἕνα ὅραμα ὀμορφιᾶς, ὄχι ἀσχήμιας.Μία συνειδητοποίηση τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ καί ὄχι τῆς δικῆς μας ρυπαρότητας.Ὁ Κύριος μᾶς τονίζει ὅτι «Μακάριοι οἰ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοί παρακληθήσονται»( Ματθ. Ε΄, 4), ἡ μετάνοια δηλαδή ἐκφράζει ὄχι ἀπλῶς τό πένθος γιά τίς ἁμαρτίες μας, ἀλλά καί τήν παρηγοριά, πού προέρχεται άπό τήν βεβαιότητα τῆς συχώρεσης τοῦ Θεοῦ.΄

    Μετάνοια σημαίνει  τήν ἀναγνώριση ὅτι τό φῶς λάμπει στό σκοτάδι, καί πώς τό σκοτάδι δέν καταπίνει τό φῶς(Ἰωάν. Α΄, 5).   

      Μετάνοια μέ ἄλλα λόγια εἶναι ἡ ἀναγνώριση πώς ὑπάρχει καλό καί κακό, ἀγάπη καί μῖσος, ἡ βεβαίωση πώς τό καλό εἶναι δυνατότερο τοῦ κακοῦ καί ἡ πίστη στήν τελική νίκη τῆς ἀγάπης. Μετανοῶν εἶναι ἐκεῖνος πού δέχεται τό θαῦμα πώς ὁ Θεός ἔχει τήν δύναμη νά συγχωρεῖ ἁμαρτίες.

     Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς δείχνουν πέντε δρόμους τῆς μετανοίας:

Πρῶτος δρόμος μετανοίας εἶναι νά αὐτοκαταδικάζεσαι γιὰ τὶς ἁμαρτίες σου. Ὁ Κύριος ἐκτιμᾶ ἰδιαίτερα αὐτή σου τὴν πράξη. Αὐτὸς ποὺ μόνος του καταδίκασε τά ἁμαρτήματά του πολὺ δύσκολα θὰ τὰ ἐπαναλάβει καί διὰ τῆς αὐτοκατηγορίας δὲν θὰ ἔχει κατήγορο στὸ οὐράνιο κριτήριο.

Δεύτερος δρόμος μετανοίας εἶναι νὰ μὴ βαστᾶς κακία γιὰ κανένα, ἀκόμα καὶ γι’ αὐτοὺς τοὺς ἐχθρούς σου. Νὰ συγκρατεῖς πάντοτε τὴν ὀργή σου, νὰ συγχωρεῖς τ’ ἁμαρτήματα τῶν ἄλλων, γιατί ἔτσι θὰ ἐξαλείψει καὶ τὰ δικά σου ὁ Κύριος. Εἶναι αὐτὸ ἕνα ἀποτελεσματικὸ καθαρτικό,πού μᾶς ὑπέδειξε ὁ Κύριος (Ματθ.ΣΤ΄,1). 

Τρίτος ἀσφαλὴς δρόμος μετανοίας εἶναι ἡ ὀρθή, θερμὴ καὶ ἐκ βαθέων καρδιακὴ προσευχή. Μὴ λησμονᾶμε τὴν χήρα τοῦ Εὐαγγελίου,ποὺ ἐπέμενε στὸ αἴτημά της στὸν δύστροπο δικαστὴ καὶ τελικὰ ἔλαβε τὸ ποθούμενο (Λουκ. 18, 1-8). Πόσο μᾶλλον ἐμεῖς ποὺ ἔχουμε οὐράνιο πατέρα ἤρεμο, φιλικὸ καὶ φιλάνθρωπο καὶ  θὰ μᾶς δωρίσει τὰ πρὸς τὴ σωτηρία μας αἰτήματα.

Τέταρτος δρόμος μετανοίας εἶναι τῆς ἐλεημοσύνης, ποὺ ἡ δύναμή της εἶναι ἀνέκφραστα μεγάλη. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἱκανὴ νὰ ἐξαλείψει ἁμαρτήματα. Ὁ μετανοημένος παραβάτης μὲ τὴ φιλανθρωπία ἐπανορθώνει τὰ πάντα μὲ τὸν ἀγώνα του καὶ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Καί

   Πέμπτος δρόμος σταθερὸς ὁ συνδυασμὸς πηγαίας μετριοφροσύνης καί ἐγκάρδιας ταπεινοφροσύνης. Ἡ γνήσια ταπεινοφροσύνη τοῦ ἀποτίναξε ὅλο τὸ βαρὺ φορτίο τῶν ἁμαρτημάτων του.

     Δέν ἔχουμε παρά νά καταδικάζουμε τὶς ἁμαρτίες μας, νὰ συγχωροῦμε τὶς ἁμαρτίες τῶν ἀδελφῶν μας, νὰ ἔχουμε κερδο-φόρα προσευχή, καρποὺς ἐλεημοσύνης καὶ ταπεινοφροσύνης, νὰ  βαδίζουμε τούς πέντε αὐτοὺς σωτήριους δρόμους καθημερινά, τότε θά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ὁ Θεός θά μᾶς ἐλεήση καί θά μᾶς δεχθῆ αἰώνια στίς θεῖες Του ἀγκάλες. ΑΜΗΝ.