ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ...

 Τοῦ Ἐπισκόπου Ὠλένης 

Α Θ Α Ν Α Σ Ι Ο Υ 

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2021

 Σήμεραερα Κυριακή μετά τά Φῶτα, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες,ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς ὑπενθυμίζει τήν ἔναρξη τῆς δημόσιας δράσης τοῦ Κυρίου ἀπό τήν Καπερναούμ. Αὐτή ἡ ἔναρξις σήμαινε τό τέλος τῆς προετοιμασίας τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Μεσσία, ἡ ὁποία σφραγίστηκε ἀπό τήν παρουσία τοῦ μεγαλύτερου τῶν προφητῶν , τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου.

Ὅσο ζοῦσε καί δροῦσε ὁ Πρόδρομος, ὁ Κύριος εὑρισκόταν σέ ἀναμονή.Ἀμέσως ὅταν συλλαμβάνεται καί φεύγει ἀπό τόν κόσμο τοῦτον μαρτυρικά, ξεκινᾶ ἡ δράση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Στήν Καπερναούμ ὁ Ἰησοῦς ἀρχίζει νά κηρύσσει τό κήρυγμα τῆς μετανοίας, ἐν ὄψει τῆς ἤδη εὑρισκομένης στόν κόσμον τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ μέ τήν παρουσία Του,πού σημαίνει ὅτι ἡ Καπερναούμ καί δι’αὐτῆς ὅλος ὁ κόσμος γίνεται δεκτική τῶν φωτιστικῶν ἀκτίνων τῆς παρουσίας Του. Τό φῶς τοῦ Θεοῦ ἀνατέλλει σ’ἕνα κόσμο βυθισμένο στό σκότος τῆς ἀγνωσίας τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἁμαρτίας τῶν ἀνθρώπων (Ματθ. Δ΄,16).

   Ἔτσι ἡ Γαλιλαία τῶν Ἐθνῶν, μέ τήν ἐκεῖ ἐγκατοίκηση τοῦ Κυρίου φεύγει ἀπό τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καί ζεῖ τό φῶς τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Αἰτία γι’αὐτό εἶναι ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἀποτελεῖ τό φῶς τοῦ κόσμου. Ὅπου ὑπάρχει ἡ δική Του παρουσία, κατά φυσικό τρόπο ὑπάρχει καί τό φῶς τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ Ἴδιος τό ἀπεκάλυψε: «Ἐγώ φῶς εἰς τόν κόσμον ἐλήλυθα»(Ἰωάν. ΙΒ΄, 46),  καί «Ἐγώ εἰμί τό φῶς τοῦ κόσμου, ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσει ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἄλλ’ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰωάν. Η΄,12).

  Τό φῶς αὐτό τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ χάρη Του, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ἡ ἐν τρισίν προσώποις κοινή ἐνέργεια τῆς Θεότητας. Δέν χρειάζεται κάτι ἄλλο πέρα ἀπό τό φῶς αὐτό γιά νά ἐξαφανισθεῖ τό πνευματικό σκοτάδι. Τό σκοτάδι δέν ὑφίσταται ὡς κτίση, ὡς δημιουργία, δηλαδή δέν εἶναι δύναμη πού λειτουργεῖ ὡς ἀντίβαρο τοῦ φωτός τοῦ Θεοῦ. Τό σκοτάδι ὑπάρχει ὡς ἀπουσία τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ἐκεῖ πού ἐλλείπει ὁ Θεός, ἡ κτίση ἀλλοιώνεται καί διαστρεβλώνεται,πορεύεται ἀντίθε- τα πρός τήν φυσική της λειτουργία. Τό πνευματικό σκοτάδι συνιστᾶ μέ ἄλλα λόγια ἀνωμαλία, δεδομένου ὅτι ὅλα ἔχουν δημιουργηθεῖ τέλεια, γιά νά λειτουργοῦν μέσα στό φῶς τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος θέλησε ἀπαρχῆς νά ματαιώσει τήν σχέση του μέ τόν Θεόν καί βρέθηκε ἔτσι στήν ἔλλειψη τοῦ φωτός Του.

 Ἦλθε ὀ Χριστός, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός, ὁ ὁποῖος « ἧν τό φῶς τό ἀληθινόν, ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον» (Ἰωάν. Α΄,9). Τό φῶς αὐτό ὁ ἄνθρωπος τό ἀποκτᾶ διά τῆς εἰλικρινοῦς μετανοίας, διά τῆς ὁποίας ἐπιτυγχάνεται ἡ ἐπανάκαμψη πρός τόν Θεό,ἡ ἐπανεύρεση τοῦ χαμένου Παραδείσου, ἡ ἀλλαγή τῆς ἐσωτε-ρικῆς ὑπάρξεως ἀπό τόν παλαιόν στόν καινούργιον ἐν ἡμῖν ἄνθρω-πον, εἶναι ἡ προϋπόθεση τῆς ἁγιότητος καί τό κλειδί τῆς σωτηρίας.

   Μετάνοια σημαίνει κατά λέξη ἀλλαγή τοῦ νοῦ, ἐκκλησιαστικῶς εἶναι ἡ στροφή τοῦ νοῦ πρός τήν καρδιά, ὅπου τό κέντρο τῶν ἐπιθυμιῶν καί τό ἐργαστήριο τῶν λογισμῶν, μέ σκοπό τήν κάθαρση καί μεταμόρφωση τῶν παθῶν. Ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη τήν μετάνοια, δέν ὑπῆρξε καί δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος πού νά σώθηκε δίχως αὐτήν. Δέν τήν ἀγαποῦμε ὅμως ὅλοι , διότι ἡ μετάνοια μᾶς ὑποβάλλει στήν διαδικασία τῆς ἀλλαγῆς καί ἐμεῖς δέν θέλουμε νά ἀλλάξουμε, διότι φοβούμεθα νά γίνουμε κάτι ἄλλο, ἀνώτεροι ἀπό αὐτό πού εἴμαστε, δέν θέλουμε  νά κοπιάσουμε, νά κουράσουμε τόν ἑαυτόν  μας πού βολεύεται μέ τήν ἁμαρτία καί ἐπιλέγει τά φιλήδονα πάθη. Ἡ ἄρνηση τῆς μετανοίας συνιστᾶ ἐμμονή στίς ἐπιλογές τοῦ ἐγώ μας, ἐπικύρωση τῆς ματαιότητος τοῦ κόσμου, ἀδυναμία νά ἐναρμοσισθοῦμε μέ τόν Ἰησοῦν Χριστόν καί νά Τοῦ ὁμοιάσουμε.

Ἡ μετάνοια ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπον στόν φωτιμόν του ἀπό τόν Θεόν, εἶναι καλοπροαίρετος, δέχεται τήν κλήση γιά ἀποδοχή τοῦ Χριστοῦ καί ὁδηγεῖται πρός ἔνταξή του στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία. Ἡ ἔνταξή του γίνεται διά τῶν μυστηρίων τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καί τοῦ Ἁγίου Χρίσματος. Ἐν συνεχείᾳ ἡ προσπάθεια θά εἶναι νά κρατήσει τό φῶς αὐτό καί νά τό αὐξήσει μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ.Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ πραγματικός φωτισμός ἀρχίζει ἀπό τήν ὥρα πού ὁ ἄνθρωπος θά γίνει μέλος Χριστοῦ διά τοῦ βαπτίσματος. Ὁ βαπτισμένος καί ὁ χρισμένος ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, ἐνισχύεται ἀπό τή συνεχή μετάνοια καί τήν συμμετοχή του στήν Θεία Εὐχαριστία.

Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ζωῆς εἶναι νά γίνει κληρονόμος τῆς ἐπουρανίου Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. ΑΜΗΝ.