+ Τοῦ Ἐπισκόπου Ὠλένης
Α Θ Α Ν Α Σ Ι Ο Υ
Σήμερα Κυριακή, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν ἱερή μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ματθία. Ὁ Ματθίας ἦταν πρῶτα ἕνας ἀπό τούς ἑβδομήντα Ἀποστόλους. Μετά τήν Ἀνάληψη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, οἱ ἕνδεκα Ἀπόστολοι, μέ πρόταση τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ἐξέλεξαν τόν Ματθία στή θέση τοῦ Ἰούδα τοῦ Ἰσκαριώτη, γιά νά συμπληρωθεῖ ὁ ἀριθμός τῶν Δώδεκα.
Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος κατά τήν ἐκλογή τοῦ Ἀποστόλου Ματθία μνημονεύει τήν προφητεία τοῦ Προφητάκτα Δαβίδ γιά τόν Ἰούδα στούς Ψαλμούς 68 και 108. «Τό σπίτι του νά ρημάξει καί ἄνθρωπος νά μήν κατοικήσει σ’ αὐτό καί τήν ἀποστολή του νά τήν πάρει ἄλ-λος». Γι’αὐτό ὁ Ἀπόστολος Πέτρος συμπεραίνει καί λέγει· «Πρέπει λοιπόν ἀπό τούς ἄνδρες πού ἦσαν μαζί μας ὅλο τόν καιρό πού ὁ Κύριος Ιησοῦς συναναστράφηκε μ’ ἐμᾶς, ἀπό τήν βάπτισή Του ἀπό τόν Ἰωάννη ὡς τήν ἡμέρα πού ἀναλήφθηκε στούς οὐρανούς, νά γίνει μάρτυρας μαζί μ’ ἐμᾶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Ιησοῦ Χριστοῦ». Τό ζήτημα εἶναι ὄχι μόνο νά συμπληρωθεῖ ὁ ἀριθμός τῶν Δώδεκα, ἀλλά καί ὅτι ὁ ἀναπληρωτής τοῦ Ἰούδα θά γίνει στόν κόσμο, μαζί μέ τούς ἄλλους, μάρτυρας ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἀναστήθηκε.
Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς στίς Πράξεις του μᾶς λέγει πώς ἔγινε ἡ ἐκλογή τοῦ Ματθία· «Πρότειναν δύο, τόν Ἰωσήφ, πού τόν ἔλεγαν Βαρσαββᾶ καί μετά πῆρε τό ὄνομα Ἰοῦστος, καί τόν Ματθία. Ὕστερα προσευχήθηκαν καί εἶπαν. Ἐσύ, Κύριε, πού ξέρεις τίς καρδιές ὅλων, δεῖξε μας ποιόν ἀπ’ αὐτούς τούς δύο διάλεξες, γιά νά ἀναλάβει τή θέση στό λειτούργημα αὐτό καί τήν ἀποστολή, πού ἐγκατέλειψε ὁ Ἰούδας καί πῆγε ἐκεῖ πού τοῦ ἄξιζε. Ὕστερα ἔρριξαν κλῆρο γι’ αὐτούς καί ὁ κλῆ¬ρος ἔπεσε στό Ματθία. Ἔτσι ὁ Ματθίας προστέθηκε στούς ἕνδεκα Ἀποστόλους». (Πράξεις Α΄, 23-26).
Ἀπό τήν διαδικασία ἐκλογῆς τοῦ Ἀποστόλου Ματθία διδασκόμεθα πολλά.
Πρῶτον∙ ὅτι στήν περίπτωση τῆς ἐκλογῆς τοῦ Ἀποστόλου Ματθία φαίνεται καθαρά ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖον ἐργάζονται καί ἐνεργοῦν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι. Θέλουν παντοῦ καί πάντοτε νά γίνεται τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Προτείνουν αὐτοί στόν Θεό καἰ Ἐκεῖνος ἐκλέγει. Κάνουν αὐτοί τό ἀνθρώπινο καί ἀφήνουν τό θεϊκό νά τό πράξη ὁ Θεός, δηλαδή ἀφήνουν χῶρο στόν Θεό νά ἐνεργήση καί νά φανε-ρώση τό θέλημά Του. Στήν Ἐκκλησία ὅλα εἶναι θεανθρώπινα. Ὁ Θεός ἐνεργεῖ καί ὁ ἄνθρωπος συνεργεῖ. Δέν παραβιάζεται ἡ ἀνθρώ-πινη ἐλευθερία, ἀλλά δέν παραθεωρεῖται καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἐμεῖς συνήθως, ὑποδουλωμένοι στά πάθη μας, θέλουμε νά γίνε-ται τό θέλημά μας. Ὅταν ἀκόμα ἀπευθυνόμαστε στόν Θεό ἔχουμε τήν ἀπαίτηση νά μᾶς ὑπακούση καί νά γίνη αὐτό πού ἐμεῖς ἐπιθυμοῦμε.
Δεύτερον∙ ὅτι ὁ Ἀπόστολος Ματθίας ὑπέστη διωγμούς καί τιμωρίες ἀπό τούς Αἰθίοπες,τούς ὁποίους ἀγάπησε καί ὑπηρέτησε. Ἔγινε, δηλαδή, καί στό σημεῖο αὐτό μιμητής τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εὐεργέ-τησε παντοιοτρόπως τούς ἀνθρώπους καί ἐκεῖνοι τόν σταύρωσαν.
Τό νά διακονῆ κανείς τούς ἀνθρώπους δέν εἶναι εὔκολο πρᾶγμα. Τό νά ποιμαίνη λογικά πρόβατα εἶναι ἔργον βαρύ καί ἐπίπονο. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μᾶς λέγει ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅν δυσκολοκυβέρνητο. Οἱ ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου, βέβαια, γνωρίζουν πολύ καλά ὅτι ὁ Χριστός θά εἶναι πάντοτε κοντά τους γιά νά τούς στηρίζη καί νά τούς ἐνδυναμώνη.
Ὁ ἀγῶνας γιά τήν μεταμόρφωση τῶν παθῶν καί τήν ἐσωτερική ἀναγέννηση συνδέεται στενά μέ τήν ἐκζήτηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ στήν ζωή μας. Ἡ σταύρωση τοῦ δικοῦ μας θελήματος ἀποτελεῖ σφραγίδα γνησιότητος. Εἶναι ἡ σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ, πού διώχνει τήν ταραχή καί τήν ἀπελπισία καί προξενεῖ ὑπαρξιακή χαρά, εἰρήνη καί ἐσωτερική πληρότητα.
Ἀποστολή πλέον ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων, εἶναι ὅτι πέρα ἀπό τό «εἴδομεν τό φῶς τό ἀληθινόν» πού μετείχαμε, νά μή τό κρατήσουμε γιά τόν ἑαυτόν μας, ἀλλά βγαίνοντας ἀπό τόν Ναό, νά φροντίσουμε νά τό μεταδώσουμε σέ αὐτούς πού δέν τό γνωρίζουν καί δέν ἔχουν ἐνεργοποιήσει τήν δυνατότητα νά μετέχουν τῶν μυστηρίων καί νά εἰσέλθουν στό σῶμα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἄν δέν ἔχουμε τό χάρισμα νά τό κάνουμε, ἄς φροντισουμε ἔστω τοὐλάχιστον προσευ-χητικά καί ὑλικά,νά στηρίξουμε ἔμπρακτα τό ἱεραποστολικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μέ τούς ἀπαραίτητους πόρους γιά τήν δημιουργία ἔργων ὑποδομῆς, γιά νά λάβουμε μισθό Ἱεραποστόλου. ΑΜΗΝ.
Α Θ Α Ν Α Σ Ι Ο ΥΣήμερα Κυριακή, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν ἱερή μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ματθία. Ὁ Ματθίας ἦταν πρῶτα ἕνας ἀπό τούς ἑβδομήντα Ἀποστόλους. Μετά τήν Ἀνάληψη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, οἱ ἕνδεκα Ἀπόστολοι, μέ πρόταση τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ἐξέλεξαν τόν Ματθία στή θέση τοῦ Ἰούδα τοῦ Ἰσκαριώτη, γιά νά συμπληρωθεῖ ὁ ἀριθμός τῶν Δώδεκα.
Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος κατά τήν ἐκλογή τοῦ Ἀποστόλου Ματθία μνημονεύει τήν προφητεία τοῦ Προφητάκτα Δαβίδ γιά τόν Ἰούδα στούς Ψαλμούς 68 και 108. «Τό σπίτι του νά ρημάξει καί ἄνθρωπος νά μήν κατοικήσει σ’ αὐτό καί τήν ἀποστολή του νά τήν πάρει ἄλ-λος». Γι’αὐτό ὁ Ἀπόστολος Πέτρος συμπεραίνει καί λέγει· «Πρέπει λοιπόν ἀπό τούς ἄνδρες πού ἦσαν μαζί μας ὅλο τόν καιρό πού ὁ Κύριος Ιησοῦς συναναστράφηκε μ’ ἐμᾶς, ἀπό τήν βάπτισή Του ἀπό τόν Ἰωάννη ὡς τήν ἡμέρα πού ἀναλήφθηκε στούς οὐρανούς, νά γίνει μάρτυρας μαζί μ’ ἐμᾶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Ιησοῦ Χριστοῦ». Τό ζήτημα εἶναι ὄχι μόνο νά συμπληρωθεῖ ὁ ἀριθμός τῶν Δώδεκα, ἀλλά καί ὅτι ὁ ἀναπληρωτής τοῦ Ἰούδα θά γίνει στόν κόσμο, μαζί μέ τούς ἄλλους, μάρτυρας ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἀναστήθηκε.
Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς στίς Πράξεις του μᾶς λέγει πώς ἔγινε ἡ ἐκλογή τοῦ Ματθία· «Πρότειναν δύο, τόν Ἰωσήφ, πού τόν ἔλεγαν Βαρσαββᾶ καί μετά πῆρε τό ὄνομα Ἰοῦστος, καί τόν Ματθία. Ὕστερα προσευχήθηκαν καί εἶπαν. Ἐσύ, Κύριε, πού ξέρεις τίς καρδιές ὅλων, δεῖξε μας ποιόν ἀπ’ αὐτούς τούς δύο διάλεξες, γιά νά ἀναλάβει τή θέση στό λειτούργημα αὐτό καί τήν ἀποστολή, πού ἐγκατέλειψε ὁ Ἰούδας καί πῆγε ἐκεῖ πού τοῦ ἄξιζε. Ὕστερα ἔρριξαν κλῆρο γι’ αὐτούς καί ὁ κλῆ¬ρος ἔπεσε στό Ματθία. Ἔτσι ὁ Ματθίας προστέθηκε στούς ἕνδεκα Ἀποστόλους». (Πράξεις Α΄, 23-26).
Ἀπό τήν διαδικασία ἐκλογῆς τοῦ Ἀποστόλου Ματθία διδασκόμεθα πολλά.
Πρῶτον∙ ὅτι στήν περίπτωση τῆς ἐκλογῆς τοῦ Ἀποστόλου Ματθία φαίνεται καθαρά ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖον ἐργάζονται καί ἐνεργοῦν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι. Θέλουν παντοῦ καί πάντοτε νά γίνεται τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Προτείνουν αὐτοί στόν Θεό καἰ Ἐκεῖνος ἐκλέγει. Κάνουν αὐτοί τό ἀνθρώπινο καί ἀφήνουν τό θεϊκό νά τό πράξη ὁ Θεός, δηλαδή ἀφήνουν χῶρο στόν Θεό νά ἐνεργήση καί νά φανε-ρώση τό θέλημά Του. Στήν Ἐκκλησία ὅλα εἶναι θεανθρώπινα. Ὁ Θεός ἐνεργεῖ καί ὁ ἄνθρωπος συνεργεῖ. Δέν παραβιάζεται ἡ ἀνθρώ-πινη ἐλευθερία, ἀλλά δέν παραθεωρεῖται καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἐμεῖς συνήθως, ὑποδουλωμένοι στά πάθη μας, θέλουμε νά γίνε-ται τό θέλημά μας. Ὅταν ἀκόμα ἀπευθυνόμαστε στόν Θεό ἔχουμε τήν ἀπαίτηση νά μᾶς ὑπακούση καί νά γίνη αὐτό πού ἐμεῖς ἐπιθυμοῦμε.
Δεύτερον∙ ὅτι ὁ Ἀπόστολος Ματθίας ὑπέστη διωγμούς καί τιμωρίες ἀπό τούς Αἰθίοπες,τούς ὁποίους ἀγάπησε καί ὑπηρέτησε. Ἔγινε, δηλαδή, καί στό σημεῖο αὐτό μιμητής τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εὐεργέ-τησε παντοιοτρόπως τούς ἀνθρώπους καί ἐκεῖνοι τόν σταύρωσαν.
Τό νά διακονῆ κανείς τούς ἀνθρώπους δέν εἶναι εὔκολο πρᾶγμα. Τό νά ποιμαίνη λογικά πρόβατα εἶναι ἔργον βαρύ καί ἐπίπονο. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μᾶς λέγει ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅν δυσκολοκυβέρνητο. Οἱ ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου, βέβαια, γνωρίζουν πολύ καλά ὅτι ὁ Χριστός θά εἶναι πάντοτε κοντά τους γιά νά τούς στηρίζη καί νά τούς ἐνδυναμώνη.
Ὁ ἀγῶνας γιά τήν μεταμόρφωση τῶν παθῶν καί τήν ἐσωτερική ἀναγέννηση συνδέεται στενά μέ τήν ἐκζήτηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ στήν ζωή μας. Ἡ σταύρωση τοῦ δικοῦ μας θελήματος ἀποτελεῖ σφραγίδα γνησιότητος. Εἶναι ἡ σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ, πού διώχνει τήν ταραχή καί τήν ἀπελπισία καί προξενεῖ ὑπαρξιακή χαρά, εἰρήνη καί ἐσωτερική πληρότητα.
Ἀποστολή πλέον ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων, εἶναι ὅτι πέρα ἀπό τό «εἴδομεν τό φῶς τό ἀληθινόν» πού μετείχαμε, νά μή τό κρατήσουμε γιά τόν ἑαυτόν μας, ἀλλά βγαίνοντας ἀπό τόν Ναό, νά φροντίσουμε νά τό μεταδώσουμε σέ αὐτούς πού δέν τό γνωρίζουν καί δέν ἔχουν ἐνεργοποιήσει τήν δυνατότητα νά μετέχουν τῶν μυστηρίων καί νά εἰσέλθουν στό σῶμα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἄν δέν ἔχουμε τό χάρισμα νά τό κάνουμε, ἄς φροντισουμε ἔστω τοὐλάχιστον προσευ-χητικά καί ὑλικά,νά στηρίξουμε ἔμπρακτα τό ἱεραποστολικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μέ τούς ἀπαραίτητους πόρους γιά τήν δημιουργία ἔργων ὑποδομῆς, γιά νά λάβουμε μισθό Ἱεραποστόλου. ΑΜΗΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου