ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ

   +  Τοῦ Ἐπισκόπου Ὠλένης 
     Α Θ Α Ν Α Σ Ι Ο Υ

 Σήμερα Κυριακή, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, καί ἀπό τό ἀπόγευ-μα ἀρχίζουν ἐναλλάξ ἡ Μεγάλη καί ἡ Μικρή Παράκληση πρός τήν Παναγία Μητέρα μας. Οἱ ἀναρίθμητοι ὕμνοι πού ἔχουν γραφεῖ γιά τήν

Θεομήτορα εἶναι μία δροσιά στό καῦμα τοῦ σώματος λόγω ἐπο-χῆς, Αὔγουστος εἶναι , ἀλλά καί στά πολυκαύματα τῆς ψυχῆς ἀπό τά λάθη μας  καί γι’ αὐτό ἀναπάσαν στιγμή βάζουμε τό ἐπίθεμα τους πάνω στήν πληγή μας. Εἶναι ἀμέτρητα τά πλήθη τῶν πιστῶν πού τρέχουν σ’ ὅλους τούς Ἐνοριακούς Ναούς καί τά ταπεινά Παρεκκλήσια καί τά Μοναστήρια μας, γιά νά ἀκούσουν ἤ νά τούς σιγοψάλλουν μαζί μέ τόσα ἄλλα στόματα τῶν πιστῶν.

   Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι ὅλοι οἱ χριστιανοί ἔχουν βαθειά στήν καρδιά  τους ριζωμένη τήν εὐλάβεια πρός τήν Παναγία. Ἐκείνη γιά ὅλους εἶναι τό στήριγμα, ἡ καταφυγή, ἡ παρηγοριά. Τά σημειώνει αὐτά καί ὁ ὑμνογράφος μέ τρόπο μοναδικό. Ἡ Μάνα μας εἶναι τῶν θλιβο-μένων ἡ χαρά, τῶν ἀδικουμένων ἡ προστασία, τῶν ξενητεμένων ἡ παρηγοριά, τῶν τυφλῶν ἡ βακτηρία, ὅσων ταλαιπωροῦνται ἡ βοήθεια, αὐτῶν πού βρίσκονται σέ κίνδυνο ἡ σκέπη, ἀλλά καί ὅσων βρίσκονται σέ κάποια ἀνάγκη, γίνεται ἡ ἀρωγός.

    Ὅλοι κάποια στιγμή καταφεύγουμε σ’ Ἐκείνη μέ βαθειά πίστη καί ζητοῦμε τή στοργική της πρεσβεία γιά τό προσωπικό μας αἴτημα. Ἡ συνδρομή της ἔρχεται καί τότε ἡ καρδιά μας ξεσπᾶ σέ μιά εὐχαρι-στία. «Οὐδείς προστρέχων ἐπί σοί κατῃσχημένος ἀπό σοῦ ἐκπορεύ-εται…», σημειώνει χαρακτηριστικά ὁ ὑμνωδός. Ἀπόδειξη τρανή τῆς συνδρομῆς της καί  τοῦ πλήθους τῶν πολλαπλῶν εὐεργεσιῶν της εἶναι οἱ χιλιάδες Ναοί καί Παρεκκλήσια πού εἶναι ἀφιερωμένα στή χάρη της. Ἀλλά καί σέ κάθε εἰκόνα της βλέπουμε νά εἶναι κρεμα-σμένα ἑκατομμύρια ἀφιερώματα, πού ἀποτελοῦν τούς ἀδιάψευ-στους μάρτυρες τῶν πολλῶν καί ἀμέτρητων εὐεργεσιῶν της.

    Κατά τίς ἡμέρες τοῦ  Δεκαπενταυγούστου, πού γιορτάζεται ἡ Κοίμηση τῆς Παναγίας, τό Μικρό Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ ὅπως ἔχει ἐπικρατήσει νά λέγεται, ψάλλονται κατά τήν ἀκολουθία τοῦ Ἑσπε-ρινοῦ, μιά ἡμέρα ἡ Μικρή καί τήν ἄλλη ἡ Μεγάλη Παράκληση. Τά τροπάρια τοῦ Μικροῦ Παρακλητικοῦ Κανόνα εἶναι ἔργο ἀγνώστου ὑμνογράφου. Ὁρισμένοι θεωροῦν συντάκτη του κάποιο Θεοστήρικτο ἤ Θεοφάνη. Ἀντίθετα ὁ Μεγάλος Κανόνας εἶναι ἔργο τοῦ Θεοδώρου τοῦ Β’  τοῦ Δουκός, βασιλέως Νικαίας, τοῦ ἐπονομαζομένου καί Λασκάρεως, πού ἔζησε στά μέσα τοῦ 13ου αἰώνα.

   Τά δυό αὐτά ἀριστουργήματα τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ὑμνογρα-φίας εἶναι πολύ ἀγαπητά σ’  ὅλους σχεδόν τούς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο τήν περίοδο τοῦ Δεκαπενταύγουστου, ἀλλά καί σέ πολλές ἄλλες περιστάσεις τῆς καθημερινότητος τίς διαβάζουν καί τίς ψάλλουν ἀποκομίζοντας περισσή ὠφέλεια.  Ἐξάλλου μέσα στήν πεζή καί δύσκολη περίοδο αὐτῶν τῶν καιρῶν πού βρεθήκαμε μέ τούς ρυθμούς νά ἐναλλάσσονται μέ τόση γρηγοράδα, ἡ καταφυγή στή μεσιτεία τῆς Κυρίας Θεοτόκου εἶναι ἀναγκαία. Ὁ πολύς πόνος, ἡ θλίψη, ἡ ἀγωνία γιά τό αὔριο, ἡ κάθε λογίς δοκιμασία πού ταλαι-πωροῦν τήν κάθε ἀνθρώπινη ὕπαρξη, γίνονται προτρεπτικές γιά καταφυγή στήν Παναγία, στήν  μεσιτεία τῆς Μοναδικῆς μας Μάνας.

    Σ’ αὐτήν ἄς ἀκουμπήσουμε τήν καρδιά μας, καί ἄς σιγοψάλλουμε καί ἐμεῖς  στήν ἅγια μορφή της : «Τά νέφη τῶν λυπηρῶν ἐκάλυψαν  τήν ἀθλίαν μου ψυχήν καί καρδίαν καί σκοτασμόν ἐμποιοῦσί μοι, Κόρη• ἀλλ’ ἡ γεννήσασα φῶς τό ἀπρόσιτον ἀπέλασον ταῦτα μακράν τῇ ἐμπνεύσει τῆς θείας πρεσβείας σου». 

    Ἡ Παναγία, λοιπόν, εἶναι μακαρία διότι εἶναι ἡ ἀκούουσα τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἡ φυλάξασα καί συντηρήσασα αὐτόν εἰς τήν καρ-διά της, ἀλλά καί ἡ ἀκούουσα τούς λόγους, τά αἰτήματα, τίς δοξολογίες καί τίς προσευχές ὅλης τῆς Ἐκκλησίας, ὅλων τῶν αἰώνων, ὅλου τοῦ κόσμου.

     Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος πού προσευχόμαστε σέ αὐτήν. Δέν προ-σευχόμαστε σέ κάποιον πού κοιμᾶται καί δέν ἀκούει, ἀλλά σέ κάποιον πού ἡσυχάζει καί βυθίζεται στήν μυστική σιωπή καὶ συγ-χρόνως μέ ἕναν θεῖο τρόπο ἐνεργοποιεῖται μέσα στήν ἱστορία.

     Ἡ εὐχή τῆς Ἐκκλησίας μας γιά ὅλους εἶναι νά δώσει ὁ Θεός πολύ περισσότερα ἀπό ὅσα τολμοῦμε καί  ζητοῦμε στίς προσευχές μας, πολύ οὐσιαστικότερα ἀπό ὅσα μποροῦμε νά ἐκφράσουμε στά αἰτή-ματά μας ∙ Νά μᾶς χαρίσει πλούσια τήν χάρι Του καί νά μᾶς ἀξιώσει νά ζήσουμε τόν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς μας μέ τήν προστασία, μέ τήν πρεσβεία καί μέ τήν βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.ΑΜΗΝ.