Του πρεσβυτέρου Πέτρου Γιατρά
Αγαπητοί μου αδελφοί, μεγάλη όντως και πανευφρόσυνη η σημερινή ημέρα, καθότι η Αγία μας Εκκλησία, εορτάζει τους δύο Πρωτοκορυφαίους Αποστόλους, τον Πέτρο και τον Παύλο. Ιδιαίτερα, εορτάζουν σήμερα οι τοπικές εκκλησίες που ιδρύθηκαν από τους συγκεκριμένους Αποστόλους, καθώς και η δική μας εκκλησία, η Εκκλησία της Ελλάδος, την οποία όργωσε κυριολεκτικά και μεταφορικά ο Απόστολος Παύλος και οι μαθητές και συνεργάτες του, με αγωνία και πόνο, για να μεταφέρουν στους προγόνους μας την αλήθεια του Ευαγγελίου.
Αυτούς τους πόνους και τους κόπους που πέρασαν όλοι οι Άγιοι Απόστολοι για να διαδώσουν στα πέρατα της τότε γνωστής οικουμένης την Ευαγγελική αλήθεια και της πίστη στο Χριστό, μας περιέγραψε πριν λίγο στο αποστολικό ανάγνωσμα ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος. Τον ράπισαν, τον έδειραν, τον λιθοβόλησαν, ο ίδιος για να ξεφύγει από όλα αυτά τα μαρτύρια κατέφευγε σε ερημιές, σε τόπους αφιλόξενους και επικίνδυνους, παρ’ όλα αυτά όμως η μέριμνά του υπήρξε η πνευματική οικοδομή των πιστών.
Ας αφήσουμε, όμως, για λίγο τον Απόστολο Παύλο και ας στραφούμε στην Ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε. Βλέπουμε, λοιπόν, τον Χριστό να περιδιαβαίνει πολλούς τόπους μαζί με τους μαθητές Του, κηρύττοντας και θαυματουργώντας. Όταν κάποτε ξαπόστασαν, ο Χριστός συνήγαγε τους μαθητές και τους ρώτησε ‘Αλήθεια, τι έχετε ακούσει να λένε για μένα οι άνθρωποι’; Τότε ένας ένας οι μαθητές έπαιρναν τον λόγο και απαντούσαν ότι ορισμένοι λένε πως ο Χριστός είναι ο Ηλίας, άλλοι λένε ότι είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, άλλοι πάλι ότι είναι ο Ιερεμίας ή κάποιος προφήτης τέλος πάντων. Και τότε τους ρωτά ο Χριστός ‘εσείς τι λέτε ότι είμαι;’, ‘ποιος είμαι Εγώ για εσάς που ζείτε μαζί μου καθημερινά;’.
Τότε ο Απόστολος Πέτρος απάντησε κάνοντας Ομολογία εκ μέρους όλων των μαθητών ότι ‘Εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος’. Βλέπουμε όμως ότι ο Χριστός λέει στον Πέτρο πως αυτή του η Ομολογία δεν είναι δικά του λόγια, αλλά αποκάλυψη του ίδιου του Θεού σε αυτόν, γι’ αυτό και συνεχίζει λέγοντας πως με βάση αυτή την Ομολογία, ότι δηλαδή ο Χριστός είναι ο Μονογενής Υιός του Πατρός, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, που έγινε άνθρωπος, έπαθε, ανέστη, ανελήφθη και θα ξαναέλθει εν δόξη, θα οικοδομηθεί η Αγία Του Εκκλησία και ακόμη και αυτός ο άδης δεν θα καταφέρει να την νικήσει, αλλά αυτή θα πορεύεται έως της συντελείας του αιώνος με απλανή καθοδηγό το Πανάγιον Πνεύμα.
Άραγε, αδελφοί μου, εμείς μπορούμε να φτάσουμε στην οντολογική κατανόηση αυτής της Ομολογίας; Μπορούμε, μήπως, να βάλουμε στην καρδιά μας τα ρήματα ζωής που εμπεριέχει το Ευαγγέλιο και οι λόγοι των Πατέρων και να ζήσουμε σύμφωνα με αυτά; Αν κρίνουμε από τους Αποστόλους το πώς συμπεριφέρθηκαν κατά το Θείο Πάθος, άρα πριν την Πεντηκοστή και την κάθοδο του Παναγίου Πνεύματος, θα απογοητευτούμε για τον εαυτό μας, καθώς βλέπουμε τον ίδιο τον Απόστολο Πέτρο να αρνείται τον Χριστό λίγο μετά από την Ομολογία που έκανε.
Πως λοιπόν, μπορούμε να καταφέρουμε να ομολογούμε τον Χριστό, όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στη ζωή μας, στην καθημερινότητά μας, στις λύπες και στις χαρές μας; Θα απαντήσει κάποιος, με την πίστη. Η πίστη μπορεί να μας δώσει αυτή τη δυνατότητα. Δε φτάνει μόνο αυτή; Όχι, αδελφοί μου, δε φτάνει μόνο η πίστη. Πίστη έχει και ο διάβολος στο Χριστό, αφού ως πνεύμα που είναι τον αντιλαμβάνεται, αλλά τον αντιμάχεται. Πίστη, όπως είπαμε είχαν και οι Απόστολοι οι οποίοι και θαύματα έκαναν με το όνομα του Χριστού, στο Πάθος Του όμως σκορπίστηκαν από τον φόβο. Τότε τι είναι αυτό που θα μας κάνει όντως Χριστιανούς, όντως μαθητές του Χριστού, αυτό που θα μας κάνει να γίνουμε άγιοι; Μόνο, αδελφοί μου, όταν παραδώσουμε τον εαυτό μας στον Χριστό, όπως ο Απόστολος Παύλος και όλοι οι Άγιοι Απόστολοι μετά την ενίσχυση που τους έδωσε το Άγιο Πνεύμα. Μόνο όταν στρέψουμε την πυξίδα της καρδιάς μας στο Πανάγιο Πρόσωπο του Χριστού ζητώντας το θείο έλεος, αγωνιζόμενοι κατά του κακού εαυτού μας, διώκοντας την αρετή, μελετώντας τις Γραφές, κάνοντας μυστηριακή ζωή, μόνο εν γένει όταν στραφούμε ολοκληρωτικά σε Εκείνον, τότε θα στείλει σε μας ο Θεός το έλεός Του, θα μας δώσει το Πνεύμα το Άγιο την πληροφορία στο βάθος της καρδιάς μας ότι όντως ο Χριστός είναι ο Θεός, ο Κύριος του παντός, ο άρχων της ζωής και του θανάτου και θα γίνουμε όμοιοι με τους Αποστόλους και πάντας τους Αγίους. ΑΜΗΝ.
