ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2024

Του πρεσβυτέρου Πέτρου Γιατρά

‘Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη’! Άλλη μια χρονιά, οι άγγελοι μας καλούν με αυτό το μεγάλο μήνυμα να συμμετάσχουμε στην μητρόπολη των εορτών, στα άγια Χριστούγεννα! Στην γιορτή που είναι η αιτία όλων των άλλων εορτών.

Τι θα πει όμως Χριστούγεννα; Τι σημαίνει το να μας καλούν οι άγγελοι σε αυτή την Εορτή; Τι εννοούμε λέγοντας ότι γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα;

Σεβαστοί και αγαπητοί μου πατέρες, προσφιλείς γονείς, φίλες και φίλοι, καλά μας παιδιά, η ουσία των Χριστουγέννων είναι μία, απλή και ταυτόχρονα τόσο μεγάλη. Ο προαιώνιος Θεός, αμέσως μετά την πτώση του ανθρώπου από τον Παράδεισο, έθεσε σε λειτουργία το σχέδιό Του, το σχέδιο της Θείας Οικονομίας όπως ονομάζεται από τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας. Σύμφωνα, λοιπόν, με το σχέδιο αυτό, αιτία του οποίου ήταν η απέραντη και αδιανόητη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, το καλύτερο, τελειότερο και αγαπημένο Του πλάσμα, και για να έχει ο άνθρωπος τα εφόδια να μπορέσει να ξαναμπεί στον Παράδεισο, έπρεπε να γίνει το εξής : ο Θεός να γίνει άνθρωπος, να σηκώσει στους ώμους Του την ξεπεσμένη, ταλαιπωρημένη και πολλαπλά τραυματισμένη ανθρώπινη φύση και να την εξυψώσει ξανά στην πρώτη της δόξα, στον αρχαίον κάλος!

Έτσι, λοιπόν, μετά από πολλές γενιές ανθρώπων που πέρασαν από τούτη τη γη, ο Θεός, επιλέγει τον λαό του Ισραήλ να αναγγείλει τον ερχομό του Μεσσία που θα σώσει και θα απελευθερώσει το ανθρώπινο γένος από τα δεσμά της φθοράς και του θανάτου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και ότι ο Μεσσίας, ο Σωτήρας δηλαδή, θα γεννηθεί από τον ίδιο λαό.

Πέρασε ο καιρός των Πατριαρχών, ο καιρός του Μωυσή, οι χρόνοι των Κριτών, η περίοδος των βασιλέων του Ισραήλ και ο Μεσσίας δεν ερχόταν. Πέρασε και άλλος καιρός και οι ισραηλίτες υποδουλώθηκαν στους Βαβυλωνίους, τους Πέρσες, τους Έλληνες, τους Ρωμαίους και ακόμα ανέμεναν τον Λυτρωτή, χωρίς να χάνουν την ελπίδα τους και την πίστη τους στον Θεό.

Έως ότου ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, κατά το οποίο η ανθρώπινη φύση είχε φτάσει στο έσχατό της σημείο, ενώ ταυτόχρονα βρέθηκε γυναίκα άξια να γεννήσει τον Υιό του Θεού.

Εκεί λοιπόν, στη φτωχική και ταπεινή φάτνη επέλεξε ο άναρχος Υιός και Λόγος του Θεού να γεννηθεί. Όχι σε παλάτια με στολίδια. Όχι σε φρούρια με ανέσεις, αλλά σε αυτή την φάτνη περιστοιχιζόμενος από τα άλογα ζώα. Το δε μήνυμα της Θείας και ανερμήνευτης Γεννήσεώς Του από την Παρθένο Μαρία, δεν διαλαλήθηκε στους δρόμους και τις ρούγες τις Ιερουσαλήμ. Δεν κηρύχθηκε πανηγυρικά στα έθνη. Μόνο έστειλε τους αγγέλους Του, που και αυτοί ήταν εκστασιασμένοι και απορημένοι από το γεγονός, να πάνε να το πληροφορήσουν σε μερικούς ποιμένες, κάποια παιδάκια που έβοσκαν τα πρόβατά τους στον απέναντι λόφο και ήταν μάλλον οι μόνοι έτοιμοι στην ψυχή και την καρδιά τους να ακούσουν και να δεχθούν κάτι τόσο παράξενο, περίεργο και εξωπραγματικό, ότι γεννήθηκε ο Λυτρωτής του κόσμου, που θα βαστάξει πάνω του τις αμαρτίες και τα πάθη του ανθρώπου.

Αγαπητοί μου, κάθε εορτή της Αγίας μας Εκκλησίας, είναι ευκαιρία Λατρείας και δοξολογίας προς το Θεό για ό,τι έχει κάνει και θα κάνει για μας. Για να φτάσουμε όμως, στη δοξολογία, θα πρέπει να έχουμε βάλει στην καρδιά μας και στην ψυχή μας το μήνυμα της εορτής. Δεν λέω βέβαια να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε ή να κατανοήσουμε με τη λογική μας τη Θεία Γέννηση του Χριστού. Αυτό είναι θείο μυστήριο, ακατάληπτο, ακατανόητο, το οποίο δε σηκώνει έρευνα κατά τον ψαλμωδό. Μπορούμε όμως να το δεχτούμε και να ευφρανθούμε για το γεγονός αυτό της Ενανθρώπισης του Θεού Λόγου, αν μοιάσουμε με τους ποιμένες, με τους μικρούς βοσκούς, οι οποίοι είχαν καθαρή καρδιά, αγνή ψυχή και βλέποντας τον άγγελο που ήρθε να τους μεταφέρει το θείο μήνυμα, δεν υπερηφανεύτηκαν, αλλά έσκυψαν το κεφάλι από δέος και φόβο. Και μόλις άκουσαν το μήνυμα της Γεννήσεως του Χριστού, δεν το κατανόησαν με το μυαλό τους, αλλά το δέχτηκαν και το έβαλαν στην καρδιά τους, πλημύρισαν από χαρά και δοξολογία και έτσι έφτασαν μετά από λίγο μπροστά στο Θείο Βρέφος και το προσκύνησαν.

Αντίθετα εμείς σήμερα, στολίζουμε τα σπίτια μας, στολιζόμαστε οι ίδιοι, ετοιμάζουμε λουκούλια γεύματα, αυτοπροβαλλόμαστε και επιδεικνυόμαστε για να χορτάσουμε τον εγωισμό μας, απορούμε γιατί υπάρχει δυστυχία και μιζέρια στον περίγυρό μας, πόλεμοι στον κόσμο και άλλα δεινά, μη μπορώντας να δώσουμε εξήγηση ή μάλλον την δικαιολογία που χρειάζεται ο εαυτούλης μας.

Ας ακούσουμε όμως τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο να μας προτρέπει για το πώς είναι να γιορτάζουμε την Αγία Γέννα του Χριστού : «Ας γιορτάσουμε όχι με δημόσιους πανηγυρισμούς, αλλά με τρόπο θεϊκό.

Μη στολίσεις τις εισόδους και τους δρόμους αλλά την ψυχή σου.

Μην διοργανώσεις χορούς ούτε να πας σε γλέντια και μεθύσια

που γίνονται αιτία πολλών κακών,

αλλά πάρε μέρος στο ουράνιο πανηγύρι

όπου άγγελοι χορεύουν και τραγουδούν.

Μην χορτάσεις τα μάτια και τ’ αυτιά σου με ακούσματα και θεάματα,

αλλά τρέξε μαζί με τους βοσκούς να δεις το θαύμα.

Μην γεμίσεις την κοιλιά σου με το υπερβολικό φαγητό,

αλλά γεύσου τον ουράνιο άρτο της ευχαριστίας.

Να μην ντυθείς με πολυτελή ρούχα

και να μην χρησιμοποιήσεις βαψίματα

που κάνουν ψεύτικη την φυσική ομορφιά,

αλλά τα καθαρά ρούχα των αρετών».