ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ

 Τοῦ Ἐπισκόπου Ὠλένης 

Α Θ Α Ν Α Σ Ι Ο Υ 

          Σήμερα Κυριακή, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μνήμη  τῶν Μάρτυρος Καλλιστράτου, Ἀποστόλου Ἀριστάρχου καί Νεομάρτυρος Ἀκυλίνης, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίσθηκαν στήν ἐπίγεια ζωή τους, σταύρωσαν τόν παλαιόν τους ἑαυτόν, νέκρωσαν τά πάθη τους, μέ ἀποτέλεσμα νά καταστοῦν μέτοχοι τοῦ παραδείσου. 

   Τόν παράδεισο πού ἐδημιούργησε ὁ Θεός γιά τόν ἄνθρωπον, στόν ὁποῖο εἰσέρχονται οἱ ψυχές τῶν πιστῶν μετά θάνατο. Ἀλλά μπορεῖ νά ὑπάρχει ἕνας ἐν ἐξελίξει παράδεισος καί ἐδῶ στή γῆ, ἀποκατάσταση τοῦ ἀρχικοῦ παραδείσου. Μπορεῖ νά ἐξελιχθεῖ διά τοῦ σταυροῦ, πού ὑψώνεται στό μέσο τῆς γῆς καί πού οἱ ἄνθρωποι τόν ἀποδέ-χονται ὡς κανόνα τῆς ζωῆς τους. Ὁ μετά θάνατον παράδεισος τῶν ψυχῶν τῶν πιστῶν, ὑπάρχει ἤδη χάρη στήν ἐπίγεια ζωή τους, πού ἀκολουθοῦν τό πνεῦμα τοῦ σταυροῦ. Τελικά ὁ ἐν ἐξελίξει ἐπίγειος παράδεισος, θά γίνει μετά τήν ἀνάσταση τῶν σωμάτων, ὁ τέλειος καί αἰώνιος παράδεισος.

    Ἀλλά χωρίς τήν προσπάθεια νά κάνουμε τή γῆ, σ’ ἕνα κάποιο βαθμό, παράδεισο, δέν προχωροῦμε πρός τόν παράδεισο τοῦ ἐπέκεινα. Γι’ αὐτό τό σκοπό ὁ Χριστός μένει μαζί μας ὡς τό τέλος τοῦ κόσμου.

     Ἀποκτοῦμε ἤδη στή γή μία πρόγευση τοῦ ἐσχατολογικοῦ παραδείσου. Ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σ’ ἕνα ἄλλο ὕμνο ψάλλει: «Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος! τό ζωηφόρον φυτόν, ὁ Σταυρός ὁ πανάγιος εἰς ὕψος αἱρόμενος ἐμφανίζεται σήμερον δοξολογοῦσι πάντα τά πέρατα ἐκδειματοῦνται δαίμονες ἅπαντες• ὤ οἷον δώρημα τοῖς βροτοῖς κεχά-ρισται!» (Αἶνοι Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ).

    Ἀπό ὅλους τούς ὕμνους τῆ Ἁγίας μας  Ἐκκλησίας, προκύπτει ὁ ρόλος τοῦ σταυροῦ στήν ἁγιοποίηση καί τή μεταμόρφωση τοῦ κόσμου. Ὅπως τό σῶμα τοῦ Κυρίου ἁγιάσθηκε διά τοῦ σταυροῦ, ἔτσι ἁγιάζονται καί τά δικά μας σώματα καί οἱ σχέσεις μας μέ τόν κόσμο καί ὁ ἴδιος ὁ κόσμος. Λαβαίνουμε ἁγιασμό μέ τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ, μέσα στήν ὁποία ὁ σταυρός διατηρεῖ τήν παρουσία του, καί ἀποτελεῖ προέκταση τῆς συνετῆς, ὑπομονετικῆς, ἀναμάρτητης στάσης του ἀπέναντι στόν κόσμο, καί γίνεται δοξολογία τοῦ Πατέρα, προσφορά σ’ Αὐτόν ὅλων τῶν σχέσεων μέ τόν κόσμο.

    Γι’ αὐτό, στήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅλα τά πρόσωπα καί ὅλα τά πράγματα, μέσῳ τοῦ σταυροῦ, θυσιάζονται καί προσφέρονται. Οἱ χριστιανοί, κάνοντας τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ, ζητοῦν τή δύναμη νά φερθοῦν μέ καθαρότητα ἀπέναντι στόν κόσμο. Ἀκόμη διαδηλώνουν τή θέλησή τους, νά ὑψωθοῦν μέ τήν προσπάθειά τους, ὡς τή συνάντηση αὐτῆς τῆς δύναμης· Νά δοξάσουν τό Θεό μέ ὅλες τους τίς πράξεις καί τίς ὀδύνες μέσα στόν κόσμο, ἀκόμη καί μέ τό θάνατό τους· Νά ζήσουν καί νά πεθάνουν γιά τό Θεό, νά ἐκδηλώσουν μέ κάθε τρόπο, ὅτι θυσιάζονται σ’ Ἐκεῖνον. Ἡ Ἐκκλησία διά τοῦ σταυροῦ ἁγιάζει τά πάντα· τό νερό, μέ τό ὁποῖο ραντίζει τούς πιστούς, τίς τροφές, τά σπίτια, τά περιβόλια καί τά χωράφια μέ τούς καρπούς τους, τά δῶρα πού προσφέρονται στό Θεό. Ὁ σταυρός ὅλα τά ἁγιάζει, τά καθαίρει στό βαθμό πού καθαρίζονται, καθιστῶντας τό Θεό διά φανο, Κύριο τους. Ὁ σταυρός τά θέτει, μέσα ἀπό ὅλα τά πράγματα, σέ ἐπικοινωνία μέ τό Θεό. Τά πάντα προσφέρονται ὡς δῶρα στό Θεό. Ὅλες οἱ λατρευτικές ἀκολουθίες ἀρχίζουν καί τελειώνουν μέ τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ. Ὅλες οἱ κύριες χειρονομίες τῆς λατρείας συνοδεύ-ονται ἀπό τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ, γιατί ἡ ἴδια ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ κατέρχεται διά τοῦ σημείου τοῦ σταυροῦ στό βαθμό, πού κάνοντάς το, Τόν ἐπικαλούμαστε. Μ’ αὐτό τό σημεῖο οἱ πιστοί ἔρχονται νά συναντήσουν τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ, ὑποσχόμενοι νά προσφερθοῦν καθαρή θυσία στό Θεό, νά φερθοῦν μέ καθαρότητα σέ κάθε πράξη τους μέσα στόν κόσμο. Γι’ αὐτό, τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ, συνοδεύεται πάντοτε ἀπό τήν ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Τριάδος. Γιατί αὐτή ἐνεργεῖ τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων καί ἀπό αὐτή κατέρχεται ἡ θεία δύναμη, πού ἐνεργεῖ μέσα στόν κόσμο, γιά νά τόν ἐξαγιάσει καί νά τόν μεταμορφώσει. Αὐτή φανερώνεται διά τοῦ σταυροῦ μέσα στόν κόσμο.

Αὐτόν τόν σταυρό ἔφεραν μέσα τους οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας καί κέρδισαν τόν Παράδεισο. Αὐτόν καλούμεθα καί ἐμεῖς νά ἐστερνησθοῦμε, νά τόν φέρνουμε ἰσόβια μέσα μας γιά νά καθαρίσουμε τόν ἑαυτόν μας ἀπό κάθε σωματικό καί πνευματικό μολυσμό, ὥστε νά καταστοῦμε μέλη τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. ΑΜΗΝ.