Εκτρώσεις - Όλη η αλήθεια

Επιστημονικά Δεδομένα

Η αρχή της ανθρώπινης ζωής: 

Η ένωση του σπερματοζωαρίου και του ωαρίου συνιστά την εμφάνιση και το ξεκίνημα μιας νέας ανθρώπινης ζωής. Από αυτήν ακριβώς τη στιγμή δημιουργείται ένα νέο πλάσμα, εντελώς διαφορετικό γενετικός από το σώμα του πατέρα και της μητέρας. Και είναι το νέο βιολογικό αυτό σώμα ανθρώπινο (46 χρωματοσώματα), ζωντανό (ικανό να αναπαράγει νέα κύτταρα και να αντικαθιστά τα νεκρά του κύτταρα), και το οποίο χρειάζεται τροφή και χρόνο για να αναπτυχθεί σε ώριμο άνθρωπο!
Το γονιμοποιημένο ωάριο, το έμβρυο, το βρέφος, το παιδί, ο έφηβος, ο νέος, ο μεσήλικας, ο ηλικιωμένος, ο γέροντας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα διάφορα στάδια εξέλιξης και ωριμότητας της μιας και ίδιας συγκεκριμένης ανθρώπινης ύπαρξης!

Οι επιπτώσεις της έκτρωσης: 

Η έκτρωση ή άμβλωση είναι η θανάτωση του αγέννητου παιδιού. Και είναι θανάτωση οποτεδήποτε κι αν συμβεί σε οποιαδήποτε δηλαδή στιγμή, από τη στιγμή της σύλληψης του και μετά!

Μια από τις συνηθισμένες μεθόδους έκτρωσης κατά τους τρεις πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης είναι η θανάτωση του κυοφορούμενου ζωντανού πλάσματος με «αναρρόφηση». Η έκτρωση είναι δυνατό να προκαλέσει διάτρηση της μήτρας, θρόμβωση στους πνεύμονες, μόλυνση και θανάσιμη αιμορραγία. Αυξάνει επίσης μελλοντικά τον κίνδυνο, είτε στειρότητας, είτε εξωμήτριας κύησης, είτε αποβολών, είτε πρόωρων γεννήσεων, είτε διάτρησης της μήτρας, είτε ρήξης τραχήλου, είτε καθ' έξιν αποβολών, είτε εμφάνισης προδρομικού πλακούντα κ.λπ. Ιδιαίτερα σοβαρές είναι οι ψυχικές επιπτώσεις και οι τύψεις της συνειδήσεως.



Αντισύλληψη, εξωσωματική γονιμοποίηση και έκτρωση: 

Την ηθική πλευρά της αντισύλληψης και τη σχετική διδασκαλία της Εκκλησίας θα εκθέσουμε εν συντομία στο κεφάλαιο Ερωτήσεις και Απαντήσεις. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ένα ιατρικό γεγονός, που αγνοεί δυστυχώς το ευρύ κοινό: Μερικά αντισυλληπτικά έχουν όχι απλώς αντισυλληπτική αλλά και εκτρωτική δράση, εμποδίζοντας δηλαδή όχι τη γονιμοποίηση, αλλά την εμφύτευση του ηλικίας μίας περίπου εβδομάδας εμβρύου στη μήτρα. Πρόκειται δηλαδή για πρώιμη έκτρωση, η οποία διαφέρει από τις άλλες εκτρώσεις μόνο ως προς την ηλικία του φονευμένου εμβρύου. Κατά τρόπο εκτρωτικό δρα και το λεγόμενο «ενδομήτριο σπείραμα» (η «σπιράλ» η «κόϊλ» η «δακτυλίδι»), ενώ τα συνήθη χάπια έχουν και αυτά, εκτός από στειρωτική - αντισυλληπτική δράση, και πιθανότητα εκτρωτικής δράσης.

Η εξωσωματική γονιμοποίηση («παιδιά του σωλήνα») αποσκοπεί στην απόκτηση παιδιού από άτεκνα ζευγάρια. Ο σκοπός είναι καλός, αλλά όμως τα μέσα που χρησιμοποιούνται είναι συνήθως κακά, π.χ: (α) Θανατώσεις προκαταρτικός γονιμοποιημένων ωαρίων, δηλαδή ανθρώπινων υπάρξεων, μέχρις ότου επιτευχθεί (εάν επιτευχθεί) η τελική γέννηση, (β) Χρησιμοποίηση, είτε εν γνώσει, είτε εν άγνοια των ενδιαφερομένων, ξένου σπέρματος η ξένου ωαρίου, πράγμα που συνιστά απερίφραστα πράξη μοιχείας και συνεπάγεται, εκτός των άλλων επιπτώσεων, και σύγχυση γενών και πιθανούς μελλοντικούς γάμους συγγενών η και αδελφών! (γ) «Τράπεζες εμβρύων», όπου ανθρώπινα έμβρυα, δηλαδή ανθρώπινες ζωντανές υπάρξεις, φυλάσσονται στην κατάψυξη, είτε για να φονευθούν αφού χρησιμοποιηθούν σε άνομες και σκοτεινές «πειραματικές διαδικασίες», είτε για να χρησιμοποιηθούν στη βιομηχανία παραγωγής φαρμάκων, καλλυντικών κ.α., είτε για να χρησιμοποιηθούν σε τελείως ανεπίτρεπτα πειράματα παραγωγής «υπεράνθρωπου» και άλλα συναφή πειράματα «γενετικής μηχανικής», που αποβλέπουν σε υποχθόνιους και άνομους σκοπούς κ.λπ.


Ορθόδοξη Εκκλησία και Έκτρωση

Η κοινή λογική, η παραδοσιακή ιατρική ηθική (πρβλ. όρκον του Ιπποκράτη κ.α.) και κυρίως η Ορθόδοξη Εκκλησία, πάντοτε θεώρησαν τη θανάτωση του κυοφορούμενου παιδιού ως ιδιαίτερα απεχθή πράξη, η όποια συνιστά μεγάλη αμαρτία.

Την αλήθεια ότι η έναρξη της ψυχοσωματικής ύπαρξης ενός νέου ανθρώπου είναι η πρώτη στιγμή της σύλληψης του, βεβαιώνει επιπρόσθετα με την επιστήμη, και η Αγία Γραφή. Ο Δαβίδ π.χ. στον
γνωστό Πεντηκοστό Ψαλμό λέγει: «Ιδού γαρ εν άνομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις έκίσσησέ με η μήτηρ μου». Ιδιαίτερα διδακτική είναι η διήγηση της επίσκεψης της Παναγίας στην Ελισάβετ αμέσως μετά τον Ευαγγελισμό. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, έξι μηνών έμβρυο στη μήτρα της Ελισάβετ, σκιρτά φωτιζόμενος από το Άγιον Πνεύμα για τη συνάντηση του με τον Κύριο μας Ιησούν, αν και ο Χριστός είναι έμβρυο μόλις λίγων ημερών! Και η Ελισάβετ ονομάζει την Παρθένον Μαρίαν «Μητέρα του Κυρίου μου»! (πρβλ. Λουκ. α' 39-45).

Το φρόνημα της Εκκλησίας, ως προς την έκτρωση, διατύπωσε εύστοχα και λακωνικά ο Μέγας Βασίλειος στους Β' και Η' Κανόνες του. Οι Κανόνες αυτοί επικυρώθηκαν θεοπνεύστως από την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο: «Η φθείρασα κατ' έπιτήδευσιν (το έμβρυον) φόνου δίκην ύπέχει. Ακριβολογία δε εκμεμορφωμένου και ανεξεικονίστου παρ' ήμίν ουκ έστιν» (Β' Κανών). Δηλαδή: «Η γυναίκα, που θανατώνει επίτηδες το έμβρυο θεωρείται φόνισσα, ασχέτως εάν το έμβρυο είναι ήδη διαμορφωμένο η όχι». Και: «Αυτές, που δίνουν τα αμβλωτικά φάρμακα είναι φόνισσες, καθώς και εκείνες, που λαμβάνουν εμβρυοκτόνα δηλητήρια» (Η’ Κανών). Ο Κανών αυτός θεωρεί ένοχους, τόσο την έγκυο γυναίκα, που αποδέχεται να διαπράξει την έκτρωση, όσο και τους εκτρωποιούς «ιατρούς» και κατ' επέκταση τα συγγενικά και άλλα πρόσωπα, που εξωθούν την έγκυο γυναίκα στη θανάτωση του παιδιού της, συνήθως με χίλιες δυο προφάσεις εν άμαρτίαις!

Ερωτήσεις και Απαντήσεις

Ποια είναι η σχέση μεταξύ έκτρωσης και αντισύλληψης στον γάμο;

Η έκτρωση δολοφονεί την ήδη υπάρχουσα ανθρώπινη ζωή, ενώ η πραγματική αντισύλληψη εμποδίζει τη δημιουργία της νέας ζωής. Παρά τη διαφορά αύτη, η αντισύλληψη όχι μόνο δεν αποτελεί για τους συζύγους την πανάκεια στην πρόληψη της έκτρωσης, αλλά από μια άποψη έχει αρνητική επίδραση και στο θέμα αυτό. Τούτο οφείλεται στο ότι στην κοινωνία μας επικρατεί δυστυχώς κοινή φιλοσοφία, τόσο για την αντισύλληψη, όσο και για την έκτρωση: Ότι δηλαδή οι σύζυγοι έχουν δήθεν απόλυτο και ανεξάρτητο από ηθικές αρχές δικαίωμα καθορισμού του αριθμού των παιδιών τους, κυρίως μέσω της αντισύλληψης ή, εάν αυτή αποτύχει, μέσω της έκτρωσης. Δηλαδή η έκτρωση θεωρείται η φυσική προέκταση της αποτυχούσας αντισύλληψης (αντί του να συστήνεται τουλάχιστον η εκ των υστέρων αποδοχή του «εκ λάθους» συλληφθέντος παιδιού). Αντίθετα, η Ορθόδοξη Δογματική διδάσκει ότι η ανεμπόδιστη τεκνογονία και η χριστιανική ανατροφή των παιδιών συνιστούν ένα από τους κορυφαίους σκοπούς του γάμου. Επομένως οι χριστιανοί σύζυγοι δεν μπορούν να παραθεωρούν τον ύψιστο και Άγιο αυτό σκοπό «εική και ως έτυχεν». Εξ άλλου ο Θεός έθεσε και βιολογικούς νόμους στο γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα, που επιφέρουν κατά τρόπο φυσιολογικό την αραίωση των γεννήσεων: Δηλαδή τον συστηματικό θηλασμό και τη φυσιολογική μείωση της γυναικείας γονιμότητας με την αύξηση της
ηλικίας. Για τους πιστούς συζύγους ο καθορισμός του αριθμού των παιδιών τους αφήνεται με απόλυτη εμπιστοσύνη στο άγιο θέλημα του Θεού.


Η διάδοση της αντισύλληψης μεταξύ της νεολαίας μπορεί να θεωρηθεί αποτελεσματική μέθοδος πρόληψης της εξωγαμιαίας νεανικής εγκυμοσύνης;

Η εμπειρία ξένων χωρών αποδεικνύει σαφέστατα ότι η γνώση και η χρήση των αντισυλληπτικών από τη νεολαία δεν κατόρθωσε να την προφυλάξει αποτελεσματικά από την εγκυμοσύνη και την έκτρωση. Ο λόγος είναι ότι τα αντισυλληπτικά είναι πολύ λιγότερο «ασφαλή» στους νέους παρά στους ενήλικες. Μία είναι η σίγουρη, ακίνδυνη και ασφαλής πρόληψη της νεανικής εγκυμοσύνης: η τήρηση του θελήματος του Θεού. Δηλαδή η αγνότητα και η παρθενία μέχρι τον γάμο!!! Η προγαμιαία εγκράτεια και αγνότητα είναι εφικτή και προπαντός ευλογημένη από τον Θεό, εις πείσμα των δυσμενών, συστηματικών και ψυχοφθόρων επιδράσεων και παρεμβολών μιας κοινωνίας, που ουσιαστικά απαρνήθηκε τον Αληθινόν Θεόν, κατάντησε να θεοποιήσει και να εμπορικοποιήση το «σεξ». Αρκεί να χρησιμοποιηθούν τα πολυποίκιλα άγια μέσα που προσφέρει η Εκκλησία, και ιδίως το Μυστήριο της Μετάνοιας και Εξομολόγησης, για να υπερβεί ο άνθρωπος το εσωτερικό του χάος και τη σύγχυση, που κυριαρχεί στη σύγχρονη ακατάστατη κοινωνία.

Η λύση πάντως των προβλημάτων της νεανικής εγκυμοσύνης κατ' ουδένα λόγο δεν μπορεί να είναι η θανάτωση ενός αθώου και ανυπεράσπιστου κυοφορούμενου παιδιού! Ας μη ξεχνούμε ότι, μεταξύ
άλλων, αποδεκτή διέξοδος είναι και το να δοθεί το «ανεπιθύμητο» παιδί προς υιοθεσία! Απείρως προτιμότερη η υιοθεσία, παρά η δολοφονία του ανυπεράσπιστου κυοφορούμενου παιδιού!!!




Εάν μια γυναίκα μείνει έγκυος μετά από βιασμό, τι μπορεί να γίνει;

Η εγκυμοσύνη μετά από βιασμό είναι σπάνια. Σε περίπτωση εγκυμοσύνης το θύμα πρέπει να έχει πολύπλευρη συμπαράσταση και βοήθεια, ώστε να μη καταφύγει στην έκτρωση. Δεν πρέπει να φονευθεί το αθώο παιδί για το έγκλημα, που διέπραξε ο πατέρας του.

Εάν το αγέννητο παιδί είναι «ελαττωματικό» (π.χ. με μεσογειακή αναιμία, πνευματική καθυστέρηση κ.λπ.), τι πρέπει να γίνει;

Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να σκοτώσουμε έναν «ελαττωματικό» άνθρωπο, είτε μέσα, είτε έξω από τη μήτρα, επειδή δεν ανταποκρίνεται στα κριτήρια μας για την ποιότητα της ζωής. Η επαίσχυντη
φιλοσοφία του Καιάδα, του Ναζισμού, του Φασισμού και του Ρατσισμού είναι απαράδεκτο να εφαρμόζεται σε οποιαδήποτε κοινωνία! Τα «ελαττωματικά» παιδιά αποτελούν για τους γονείς κλήση και πρόσκληση προς μια θεάρεστη και ανιδιοτελή αγάπη!

Τι λέγει ο νόμος για τις εκτρώσεις;

Για δυο χιλιετηρίδες επικρατούσε στον χριστιανικό κόσμο, στον νόμο, αλλά και κυρίως στις καρδιές και στις συνειδήσεις των ανθρώπων ο σεβασμός προς κάθε ανθρώπινη ζωή! Από τις αρχές όμως του 20ου αιώνα ορισμένες ομάδες και άτομα άρχισαν, μέσω και της έκτρωσης, να προωθούν τον θάνατο ως δήθεν λύση κοινωνικών προβλημάτων! Τις τελευταίες δεκαετίες πολλά κράτη, μεταξύ των οποίων
δυστυχώς η Ελλάδα και η Κύπρος, νομιμοποίησαν σε κάποιο βαθμό την έκτρωση. Ο νόμος αρνείται έτσι να προστατεύσει τη ζωή ενός αθώου και ανυπεράσπιστου ανθρώπινου πλάσματος, ενώ δίνει στη
μητέρα «δικαίωμα» ζωής και θανάτου στο αγέννητο παιδί της. Όμως ας μη λησμονούμε ότι πάνω από τους νόμους των ανθρώπων υπάρχει ο αιώνιος και αναλλοίωτος και τέλειος Νόμος του Θεού:
«ΟΥ ΦΟΝΕΥΣΕΙΣ» (Έξοδος Κ' 15).

Εάν τα παραπάνω δημιουργήσουν σε μερικούς αισθήματα τύψεων και ενοχής, πρέπει να γνωρίζουν ότι σε αυτή τη ζωή υπάρχει πάντα η δυνατότητα επούλωσης και απάλειψης των ψυχικών πληγών με το  Μυστήριο της Μετάνοιας και Εξομολόγησης.